బ్లాగడం ఆపను. కానీ...

ఈ రోజు విశ్వప్రేమికుడు అనే బ్లాగులో ఒక వ్యాఖ్యరాస్తూ, "బ్లాగు వ్యక్తిగత అభివ్యక్తికి వేదికైతే,బయటి ప్రపంచానికి ఒక మినీరూపం బ్లాగుసమాహారాలూ,సంకలినులు.బ్లాగులో ఉన్నంత వరకూ బాగానే ఉంటుంది.కానీ,కూడలి లేక జల్లెడకొచ్చాక అదొక "సంఘం"లాగా మారి సమస్యలొస్తాయి. అది తప్పదు. అందుకని బ్లాగులు రాయటం సమస్య కాకూడదు. ప్రపంచం కోసం మనం మన వ్యక్తిత్వాన్ని ఫణంగా పెట్టకూడదు కదా!" అన్నాను. వ్యాఖ్య రాసిన తరువాత ఒక్క క్షణం ఆలోచించిచూస్తే, వ్యక్తిగత అభివ్యక్తిని అమితంగా ఆకాంక్షించే నేను, ఈ సంఘం చట్రంలో వ్యవహరిస్తూ అప్పుడప్పుడూ నా వ్యక్తిత్వాన్ని పక్కనపెడుతున్నానేమో అనే సందేహం వచ్చింది.


నాకోసం నేను రాసుకునే బ్లాగుకి నేను రాసింది చదివించాలనుకునే కొందరు మిత్రులో లేక యాధృశ్చికమైన పాఠకులో లభించడంలో ఒక అర్థముంది. కానీ, కూడలి, జల్లెడ లాంటి సమాహారాల యొక్క సౌకర్యం మూలంగా తెలుగు బ్లాగులోకమనే ఒక సమాజంలోకి వచ్చిపడ్డాను. నేను రాసింది చదివేవాళ్ళుండటం అదృష్టం అనుకునే సమయంలో స్పందనలు, ప్రతిస్పందనలూ, చర్చలూ,వాదాలూ మరికొన్ని వివాదాలూ కలగలిపి నన్నొక బ్లాగ్సమాజజీవిని చేసేసాయి. నేను రాయాలనుకున్నదే ఇప్పటికీ రాస్తున్నా, "వీళ్ళందరూ చదువుతారు" అనే ఒక ఆలోచన మెదడులో నిక్షిప్తంగా నిలిచి ఉండేది. ఆ ఆలోచన మూలంగా ఎంతో కొంత (అనవసరపు) ఒత్తిడి.


నా ఆలోచనలూ, అభిప్రాయాలూ,భావజాలం ఇతరులపై రుద్దే ఉద్దేశంగానీ ఆశయంగానీ ఎప్పుడూ నాకు లేదు. బ్లాగు రాయడంద్వారా వాటికి జనామోదంగానీ, ప్రజాదరణగానీ మూటగట్టాలనే ఆలోచనా ఎప్పుడూ రాలేదు. స్వీయానుభవంద్వారా సంపాదించిన జ్ఞానమే శాశ్వతమని నమ్మే నేను, ఇతరులు నా అనుభవాల ప్రాతిపదికమీద మారాలనే కోరిక ఎప్పుడూ కలగలేదు.


కాకపోతే ఈ మధ్య నా బ్లాగుపై మొదలైన చర్చలూ, అపోహలూ చూసిన తరువాత. వాటిని చూస్తూ కేవలం నిశ్శబ్దంగా ఉండలేని నా అసహనాన్ని అనుభవించిన తరువాత. ఇవన్నీ కమ్యూనిటీ బ్లాగింగ్ వలన ఏర్పడిన సమస్యలు అనిపించింది. అందుకే కూడలి, జల్లెడలకు తాత్కాలికంగా బైబై చెప్పే నిర్ణయం తీసుకున్నాను. ఇప్పటికే నా బ్లాగును చదవాలుకునేవాళ్ళకు చిరునామా తెలుసుగనక, పెద్ద తేడా రాదనే అనుకుంటాను.


బ్లాగడం ఆపను. కేవలం కూడలి, జల్లెడల్లో కనిపించడం మాత్రం మానేస్తున్నాను. ఇతర బ్లాగుల్లో వ్యాఖ్యలు చేస్తూ చర్చల్లో భాగస్వామిగా కనిపిస్తాను. కేవలం పర్ణశాల కొత్త టపాలు నా బ్లాగు చిరునామాకొస్తే మాత్రమే కనిపిస్తాయి. అంతే తేడా!

****