ఉరుము ఉరిమి, మంగలం మీద...

శంఖారావం అనే బ్లాగులో ప్రస్తుతం బ్లాగుల్లో మహిళలపై జరుగుతున్న హేయమైన దాడికి పరోక్షంగా నేనే కారణం అంటూ గొప్పగా శెలవిచ్చారు. దానికి ఆ బ్లాగరి సరస్వతీకుమార్ గారిచ్చిన వివరణ చదివి నవ్వుకుని నిన్న పక్కకొచ్చేసినా, ఇప్పుడు వారి సమర్ధింపు వ్యాఖ్య చూసి ఇది రాయక తప్పడం లేదు. దానితోపాటూ'కంప్యూటర్ ఎరా'లో నా బ్లాగు సమీక్ష దగ్గర సీబీ.రావు గారూ జీడిపప్పు గారూ లేవనెత్తిన ప్రశ్నలు చదివి అచ్చెరువొంది, కొంత వివరణని పొందుపరుస్తున్నాను.


సరస్వతీకుమార్ గారు తమ టపా ప్రారంభంలోనే నేను నా బ్లాగులో చేసే వితండవాదం వల్ల ద్వేషాన్ని మూటగట్టుకున్నాని తేల్చేశారు. నా బ్లాగులో నేను రాసే నా నమ్మకాల గురించి ప్రజలు చర్చించడం మాని, నాతో వాదించి, నా అభిప్రాయాల్నీ, నమ్మకాల్నీ మార్చాలని ప్రయత్నిస్తే నేను వాటికి తలొగ్గకపోవడం ఈయన దృష్టిలో వితండవాదం.నా అనుభవాన్నీ, ఆత్మపరిశీలననీ కాదని ఇతరుల వాదనల్ని నా ఆలోచనలకు ప్రాతిపదికగా చేసుకోకపోవడాన్ని వ్యక్తిత్వం అని నేను అనుకుంటాను. అంతే తేడా! నాగురించి నేను బ్లాగులో చెప్పినట్లు సాధన, శోధన చేసిన జ్ఞానం సత్యమని నమ్ముతాను. అదే సమయంలో ఇతరుల జ్ఞానాన్ని గౌరవిస్తానేగానీ నా అనుభవాల్ని విలువలేనివంటే సహించను. సావకాశంగా చర్చించే ఓపిక లేని కొందరు ఒకవేళ నాది వితండవాదమని అనుకున్నా, వారికి నా మీద ద్వేషం పెంచుకునే అవసరం, కారణం, సమయం ఎలా వచ్చాయో నాకు అర్థం కాని విషయం. "If I don't like some one, its my problem" అని నమ్ముతాను. అందుకే నన్ను పనిగట్టుకు ద్వేషించేవాళ్ళ గురించి, నేను ఆత్మపరిశీలన చేసుకునే అవసరమెప్పుడూ రాలేదు.


"అగ్గి" లాంటి జ్యోతిగారూ సుజాతగారూ నాలాంటి "ఇనుముని" చేరి ఇప్పుడు ఈ దుండగుల సమ్మెటపోట్లకి బలవుతున్నారని మరో అభిప్రాయం. అది కేవలం అభిప్రాయమైతే బాగానే ఉండేది. కానీ ఇప్పుడు వారి వ్యాఖ్య ద్వారా, నాకు మానసిక వ్యధ లేదుకాబట్టి నా పేరుని ప్రస్తావించి, నన్ను నిందించి తద్వారా ఆత్మపరిశీలన కోసం అర్రులుచాస్తూ ఈ టపా రాసినట్లు వారు చెప్పుకోవడం చూస్తే నాకు ఆశ్చర్యంతోపాటూ చిరాకూ కలుగుతోంది.


బ్లాగులోకంలో నాకు కనిపించిన మంఛి టపాని అభినందించడం, నేను విభేధించే చోట నా అభిప్రాయాన్ని వీలైనంత గౌరవప్రదంగా వెళ్ళడించడం, కొత్త బ్లాగర్లకు కొంత ప్రోత్సాహాన్ని అందించే ప్రయత్నం చెయ్యడం నేను మొదట్నుంచీ చేస్తున్న పనులు. క్రితం టపా వరకూ వీరలెవల్లో వాదించుకుని ఆ తరువాత టపాను విపరీతంగా మెచ్చుకున్న సందర్బాలూ ఉన్నాయి. వరుసగా విభేధించుకుంటూ మూలసైద్ధాంతిక స్థాయిలోనే తేడాలున్నాయని గ్రహించి కొన్ని బ్లాగుల్ని కేవలం చదివి ఊరకుండిన ఘటనలూ ఉన్నాయి. ఈ ప్రయాణంలో వ్యక్తులతో సంబంధం లేకుండా ఆలోచలతో,అనుభవాలతోఆభిప్రాయాలతో, సిద్ధాంతాలతో స్నేహపూరిత సంబంధాలూ,సైద్ధాంతిక వైరుధ్యాలూ ఏర్పరుచుకుని జీవితంలో కొంత వైవిధ్యాన్ని అనుభవించాను. ఇలా నేను బ్లాగుసిక(మానసిక అనేపదాన్ని బ్లాగులకిలా అన్వయించుకున్నాను) బాంధవ్యాల్ని పెంచుకున్న బ్లాగర్లలో నా రాతల్ని అభిమానించిన వారూ ఉన్నారు, తీవ్రంగా విభేధించినవారూ ఉన్నారు.


ఇక్కడ చెప్పిన జ్యోతి,కొత్తపాళీ, సుజాత గార్లు ఆ రెండు పార్స్వాల్నీ సమంగా చేసినవారే. నేను చెప్పిన కొన్ని ఆలోచనల్ని outrageous అని ఒక టపాలో అంటే, మరో టపాలోని అభిప్రాయాల్ని interesting అంటూ అభినందించినవారే. మరి మిగతావారిని ఒదిలేసి వీరిని మాత్రం ఈ బ్లాగ్ముష్కరులు టార్గెట్ చేస్తే అందులో నా తప్పేముంది? Guilty by association అని blame చెయ్యడానికి ఇక్కడ సమస్య ప్రారంభమయ్యింది నా బ్లాగు నుంచీ కాదు. నేను ప్రారంభించిన చర్చనుంచీకూడా కాదు. ఇలా సుత్తి నరేష్ కుమార్ ‘పానశాల’లో జరిగినప్పుడు మొదటగా ప్రతిస్పందించింది నేను, ఖండించి ఆపాలని ప్రయత్నించిందీ నేనే. I take that moral responsibility. నా కారణంగా ఎవరూ అవమానింపబడకూడదని అనుకునేవాళ్ళలో నేనూ ఒకడ్ని. అలాగని ఈ ఘటనతో నాకు సంబంధం లేదని ఊరకనే కూర్చోలేదుకూడాను. రవిగారి బ్లాగులో అసభ్యపదజాలంతో రాసిన కాగడా శర్మ, ధూం మచాలేల వ్యాఖ్యలు చూడగానే అది అసహ్యమన్న మొదటి గొంతు నాది. వాటిని తొలగించాలంటూ రవిగారికి వెళ్ళిన మొదటి ఫోన్ కాల్ నాదే. కారణం...ఇలాంటిది ఎవరికి జరిగినా, ఒక వ్యక్తిగా అది సరైనది కాదని నేను నమ్ముతాను గనక.


ఈ context లో నా ఖండనని ఎద్దేవా చేస్తూ, "ఇప్పుడు “ఖండిస్తున్నాను! ఖండించాలి కూడా!” ఆని వ్యాఖ్యలు రాస్తే ప్రయోజనం ఏం ఉంటుంది. గాయపడాల్సిన మనసులు గాయపడిపోయాయి ..జరగాల్సిన నష్టం జరిగిపోయింది...ఎదుటివారి emotions ను అదే పనిగా stir చేస్తే పర్యవసనాలు ఇలానే ఉంటాయి" అంటూ మళ్ళీ మూలకారణం నేను రాజేసిన వివాదాలూ, దానివల్ల చెలరేగిన విద్వేషాలూ అని నిర్ణయించేశారు. ఏమిటి నేను రాజేసిన వివాదాలు? నా టపాలు వివాదాస్పదం అయినంత మాత్రానా, నావాదన అంగీకారం కానంత మాత్రానా ఊరూపేరూ తెలీని ప్రజలు విద్వేషాలు నింపుకుని, బ్లాగులోకంలో అపహాస్యాలూ, అక్రమాలు,అసహ్యాలూ, అసభ్యాలూ సృష్టించుకుంటూ చెలరేగిపోవడం అభినందనీయమా? కనీసం తమ పేరుకూడా ధైర్యంగా చెప్పుకోలేని ఈ రౌడీ మూక emotions కు గౌరవమిచ్చి నేను నా ఆలోచనల్ని బ్లాగులో రాయడం మానేసి తెలుగు బ్లాగుల్ని ఉద్ధరించాలా!


ఈ టపాలో సరస్వతీకుమార్ గారి ఉదారస్వభావం చూడముచ్చటేస్తుంది. ఒకవైపు "ఇక్కడ జరిగిన విషయాన్ని సభ్యత గలిగిన ఎవరూ సమర్ధించరు" అంటూనే "ఇక ఆ బూతుల సంగతంటారా! సాధారణంగా చాలా మంది బాచలర్స్ రూముల్లోనూ, కుర్రాళ్ళ ప్రైవేటు సంభాషణల్లోనూ వాడబడే పదాలే అవి. ఇప్పుడు అవి పబ్లిగ్గా బయటపడేసరికి గగ్గోలు తలయెత్తింది. అంతే తేడా!" అని చాలా హుదాంతంగా ఈ ఉగ్రవాదుల్ని జనజీవన స్రవంతిలో కలిపేసి చప్పట్లు కొట్టేసారు. ఖర్మకొద్దీ ఇంత ఔదార్యం నా సొంతం కాదు. I always try to be true to my own self and will agree and oppose according to my believes and convictions. అందుకే అసభ్యకరమైన వ్యాఖ్యల్ని ఆ రాసినవాళ్ళని ఉద్దేశిస్తూ నా అభ్యంతరాన్ని తెలుపుతూనే, సుజాత గారు "ఖండించరా?" అని అడిగితే, “ఖండిస్తున్నాను! ఖండించాలి కూడా!” అని నా సంఘీభావాన్ని తెలియజెప్పుకున్నాను. కొత్తాపాళీ గారిని విమర్శిస్తూ రాస్తే దాని ఔచిత్యాన్ని సమర్ధవంతంగా ప్రశ్నించే పనీ చేశాను.


ఇలాంటి అనుచిత వ్యాఖ్యల్ని ఎవరు ఎవరిపైన రాసినా వాటిని వీలైనంత అడ్డుకోవడం లేక కనీసం ఈ పోకడల్ని ఖండించడం నేను కొనసాగిస్తాను. ఇక్కడ "కొందరి మధ్యనే కామెంట్లు తిరుగుతుండటం.." అంటూ కొత్తపాళీ,సుజాత,జ్యోతి గార్లు నా బ్లాగుకి regular గా వ్యాఖ్యలు రాస్తారు కాబట్టి, నా మీదున్న కోపం reflected anger గా వారిమీదకు మరలిందని చెప్పబూనడం silly గా అనిపించింది. నా బ్లాగులో ఇప్పటికి 175 టపాలున్నాయి. వాటికొచ్చిన వ్యాఖ్యల సంఖ్య దాదాపు 2,500. బహుశా తెలుగు బ్లాగుల్లో అధికసంఖ్యలో వ్యాఖ్యలు కలిగిన బ్లాగుల్లో నాదొకటి. ఇన్నేసి వ్యాఖ్యల్లో ప్రతి టపాకూ ఆ ముగ్గురూ వ్యాఖ్యలు రాసున్నా అవి 500 ఉంటాయి. మరి మిగతా వ్యాఖ్యలు చేసినవాళ్ళేరి? వారిపైన దాడి జరగలేదే? నేను వ్యాఖ్య రాయని బ్లాగులు, టపాలూ కూడలి, జల్లెడల్లో చాలా తక్కువ. అందరికీ రాసినట్లే ఈ ముగ్గురి బ్లాగుల్లో రాసుంటాను. మరి...కొందరి మద్యనే కామెంట్లు తిరుగుతాయనే మీ అభియోగానికి హేతువెక్కడుంది? అంటే మీరు selective గా ఈ విషయాన్ని గ్రహిస్తూ ఉండాలి లేక sheer ignorance అన్నా అయ్యుండాలి. Both are no excuses for blaming me as a root cause for all that is happening.


ఇన్ని అపవాదులు నా పేరుపెట్టి మరీ చెప్పేసి, చివరాఖర్న సార్వజనికంగా కొన్ని సూచలు చేసినట్లు 1) "మన అభిప్రాయాలను మన పరిధులలో మనం రాసుకోవచ్చుగానీ, 2)వాటికి నేపథ్యంగా మరే ఇతర ulterior motives ఉండకూడదు" అంటూ మళ్ళీ "కెలకడం" ఈ టపా హైలైట్. వ్యక్తిగత అభిప్రాయాల పరిధులేమిటో? అవి మీరి నేను రాసిన టపా లేమిటో? నేను ఎలాంటి వాదనలు చెయ్యాలో వీరు తమ జడ్జిమెంటులో చెప్పేస్తారు...వాటిని నేను అచ్చుతప్పు కాకుండా ఫాలో అయిపోతే, "తోటి బ్లాగర్ల emotion" ని కెలకని వాడినవుతాను. వీరు కెలికిన కెలుక్కి ఇక్కడ నా ఎమోషన్ మాటేమిటి??? రెండోది, మరే ఇతర లోపాయకారి ఉద్దేశం ఉండకూడదట. నేను రాసె టపాల్లో వీరికి ulterior motives కనపడ్డాయనుకుంటాను. అవేమిటో చెబితే నేనూ తెలుసుకుని ఆనందిస్తాను. ఇదివరకూ చెప్పినట్లు, బ్లాగు రాయడం నేను నాకోసం చేసే పని. నమ్మిన విలువల్ని జీవితంలో ఆచరించే నాకు, ఉద్దేశాలూ,ఆశయాలూ, ఆదర్శాల propagation కోసం బ్లాగుల్ని అడ్డంపెట్టుకోవల్సిన అవసరం లేదు. I have enough places in life to live my ideology. కాబట్టి, రాసే motivationనే తప్ప ulterior motives నా పంధా కాదు.


ఆద్యంతం రెచ్చగొట్టే ధోరణిలో రాసిన ఈ టపాలో "ఎదుటివారి భావాలను సాధ్యమైనంతవరకు రెచ్చగొట్టకుండా టపాలు, వ్యాఖ్యలు రాయాలి" అనేది వీరు చేసిన మరో హాస్యాస్పదమైన సూచన. నేను వ్యస్థనూ, సిద్ధాంతాలనూ, ఆలోచలనూ వ్యక్తిరేకిస్తూనో లేదా సమర్ధిస్తూనో టపాలు రాస్తే అది రెచ్చగొట్టేవి. ఈయనగారు నన్ను ప్రత్యేకంగా టార్గెట్ చేసి,లేని కారణాలనూ, కల్పిత ఉద్దేశాలనూ అంటగడుతూ రాసే టపా మాత్రం "ఆత్మపరిశీలన" ఉద్దేశంతో రాయబడింది. పైగా "మిగతా వారంతా ఇప్పటికే మానసికంగా బాధపడుతున్నారు కనుక కత్తిగారిని తప్ప మరెవరినీ నేను హైలైట్ చేయలేదు" అని విజయవంతంగా నన్ను గౌరవించడానికి కారణాన్ని తెలుపుకున్నారు. ఏమిటీ విపరీతం? ఏమిటీ దాష్టీకం?


దీన్ని తెలియనితనం అనుకోవాలో లేక మూర్ఖత్వం అనుకోవాలో తెలీని పరిస్థితి. ఆ రెండూ కాకుండా, నేనూ ఒక conspiracy theory ప్రతిపాదిద్ధామని నిర్ణయించుకున్నాను. సరస్వతీకుమార్ గారి బ్లాగును కూలంకషంగా పరిశీలించిన మీదట నాకు కలిగిన అపోహ ఏమిటంటే, ఈ మేధావి గారు తమ మేధనంతా ఉపయోగించి, చాలా విలువైన సమాచారాన్ని టపాల ద్వారా అందిస్తారు. భారతదేశానికి ఎలాంటి వ్యవస్థకావాలో, తత్వశాస్త్రాన్ని తేలిగ్గా ఎలా చెప్పాలో వంటివాటితోపాటూ ‘రెచ్చగొట్టి ఎలా అదుపు చెయ్యాలో’,ఎలా ‘ఇతరుల నిర్ణయాలు నియంత్రించాలో’ చెప్పే వ్యక్తిగతవికాస వ్యాసాలు పుంఖాలు పుంఖాలుగా తెలుగు బ్లాగులోకానికి ధారాదత్తం చేస్తున్నారు. కానీ ఎప్పటిలాగే కమర్షియల్ మాసాలా సినిమాలు తప్ప, అర్థవంతమైన ఆర్టు సినిమాలు చూడని మన తెలుగు జనతలాగానే బ్లాగు జనులుకూడా, కాలక్షేపం బఠాణీల్లాంటి టైంపాస్ బ్లాగుల్ని ఎడాపెడా చదువుతారేగానీ వీరి ఒలికించిన మేధని గమనించరు. అవి వీరి సీరియస్ టపాలకొచ్చే వ్యాఖ్యల్ని బట్టే అర్థమవుతుంది. కానీ వీరు రాసిన కొన్ని టపాలకి మాత్రం వ్యాఖ్యల సంఖ్య రెండంకెలు దాటాయి. Unfortunately ఆ టపాలలో ‘ఎవరు దురహంకారులు?’, ‘దేశభక్తంటే మానవత్వం’ అంటూ నా మీద విరుచుకుపడినవే. అంటే ఇంత మేధావికీ నాలాంటి substance లేనివాడి పేరు చెప్పుకుంటేగానీ....


ఇక ‘కంప్యూటర్ ఎరా’ లో వచ్చిన బ్లాగు సమీక్ష వ్యాఖ్యలకి వస్తాను. వివాదాస్పదం అయ్యింది నా బ్లాగు కాదు. నా బ్లాగు గురించి కొందరు చేసిన ఆగడం వివాదమయ్యింది. నేను ప్రతిపాదించినవి మింగుడుపడని సిద్ధాంతాలని సీబీ.రావు గారంటే, జీడిపప్పు గారు రావుగారితో అంగీకరిస్తూనే అవేవీ పెద్ద గొప్పవి కావని తేల్చేశారు. నాకు అర్థంకాని విషయమల్లా ఒక్కటే నేను కొత్తవీ,గొప్పవీ, మింగుడుపడని సిద్ధాంతాలు రాస్తానని ఎక్కడైనా చెప్పుకున్నానా? లేక నా "పైత్యాన్ని" అందరూ ఒప్పుకోవాలని పట్టుబట్టానా? మరలాంటప్పుడు వివాదాలు చేసింది ఎవరు! అవి గొప్పవో కావో, ప్రత్యేకమైనవో-చెత్తవో నిర్ణయించినవారెవరు? ఎవరికి వారు తమ జడ్జిమెంటులు ఇచ్చేసుకుని అవేవో నా ఉద్దేశాలూ, భావనలుగా ప్రచారం చెయ్యడం ఎంతవరకూ సమంజసం?


Specific గా చెప్పారుకాబట్టి నేను ప్రతిపాదించిన "కాశ్మీర్ నాకొద్దు" సిద్ధాంతం గురించి ఒక మాట చెబుతాను. ఈ ఆలోచన నేను కొత్తగా ప్రతిపాదించినదేమీ కాదు. కొన్ని circles లో ముఖ్యంగా కాశ్మీర్లో జరుగుతున్న పౌర-మానవహక్కుల సమస్యల్ని, కాశ్మీర్ ను అడ్డంపెట్టుకుని ప్రముఖరాజకీయ పార్టీలు ఆడుతున్న నాటకాల్ని ఇన్నాళ్ళుగా దగ్గరగా చూసిన వర్గాల్లో alternate గా వినిపించే అభిప్రాయమే అది. హిందూస్థాన్ టైంమ్స్ వంటి జాతీయపత్రికలో వీర్ సాంఘ్వీ దాదాపు ఇదే అభిప్రాయాన్ని తెలియజెప్పితే లేని వివాదం నేను చెబితే మింగుడుపడనిది అయిపోయిందా? ఈ పరిణామం సమాచారం, పరిణితిలేని కొందరి సమస్యగా అనిపిస్తోందిగానీ నా పైత్యంలా అస్సలు కనిపించడం లేదు. కనీసం ఇప్పటికైనా నేను పెట్టిన లంకె చూసి ఆలోచనాపరిధిని పెంచుకోగలరని ఆశిస్తాను.


నాకూ సరిగ్గా తెలీదుగానీ, దాదాపు రెండు సంవత్సరాలుగా ‘కంప్యూటర్ ఎరా’లో బ్లాగు పరిచయాలు/సమీక్షలు సాగుతున్నాయి. దాదాపు అన్ని సమీక్షలూ బ్లాగు బాగుందని చెప్పి, చదవమని ప్రోత్సహించేవేతప్ప నెగిటివ్ గా చెప్పిన దాఖలాలు లేవు. అలాంటిది, ఇది నా బ్లాగు కాబట్టి "ఆకాశానికెత్తేసారు" "ముఖస్తుతి" గా రాశారు అని సమీక్షకురాలి నిబద్ధతను శంకించడం చూస్తే, అక్కడ బూతులు రాసిన కాగడా శర్మకీ మీకూ పెద్ద తేడా కనిపించడం లేదు. అంతేకాక "అతి ముఖ్యంగా - బ్లాగులోకంలో మీకు ఒక విశిష్టస్థానం, గౌరవం ఉన్నాయి. మీరు కూడా ఇలా వ్రాయడం శోచనీయం" అంటూ, నాగురించి మంచిగా రాయడం వలన వారి గౌరవానికీ, మర్యాదకూ భగం కలుగుతుందనే సూచన చెయ్యడం షాకింగ్. పైపెచ్చు "బ్లాగులోకంలో ఎందరో మహేష్ గారి కంటే మంచి బ్లాగర్లు ఉండగా ఆయనను పొగడడం"(తగదు) అని జ్యోతిగారికీ, "జ్యోతి గారు అంత పెద్ద ఎత్తున ముఖస్తుతి చేయడానికి మీరు తగరు" అని నన్నుద్దేశించి వ్యాఖ్యానించి, ఎవర్ని ఎక్కడ పొగడాలో ఎవర్ని ఏ విషయంలో తెగడాలోకూడా వీరే నిర్ణయించేస్తే ఎట్లా!!!


ఏదిఏమైనా...ఇదింతే. నాకెప్పుడూ పర్ణశాల మాత్రం ప్రశాంతంగానే ఉంటుంది.

****