రాజకీయ ‘రంగు’లరాట్నం - గులాల్

మొదటి సినిమా "పాంచ్" ఇప్పటికీ సర్టిఫికేట్ ఇవ్వకుండా సెన్సార్ వాళ్ళు ఆపేసారు. రెండో సినిమా "బ్లాక్ ఫ్రైడే" విడదలచెయ్యకుండా దాదాపు మూడు సంవత్సరాలు కోర్టు ఆపేసింది. ఆ తరువాత "నో స్మోకింగ్" అని తనకు తప్ప చాలా మందికి అర్థం కాని ప్రయోగాన్ని చేసి ‘బాగుంది కానీ అర్థం కాలేదు’ అనిపించుకున్నాడు. ఈ మధ్యనే దేవదాసుకు "దేవ్ డి" అని కొత్త భాష్యం చెప్పిన అనురాగ్ కశ్యప్ మరొక్కసారి ప్రేక్షకుల్ని తన సినెమాటిక్ ఫైర్ తో అబ్బురచిరిచిన చిత్రం "గులాల్".

సమకాలీన భారతీయ సినీదర్శకుల్లో ఇంత అలజడిని, భవిష్యత్తుపై ఆశనూ కలిగించిన మరో దర్శకుడు లేడేమో! ఇప్పటి వరకూ తను తీసిన చిత్రాలు తన వ్యక్తిగత expression కూ, cinematic excellence కూ, విషయవస్తువులోని integrity కీ మధ్య పొంతన కుదరని ప్రయత్నాలుగా మిగిలిపోయాయి. కానీ వాటిని అధిగమించి ఒక పూర్ణచిత్రంగా ఆవిర్భవించిన సినిమా, గులాల్ అని చెప్పుకోవచ్చు.

కథా పరంగా రాజస్థాన్ ప్రాంతాన్ని కథా ప్రదేశంగా ఎంచుకున్నా, సమస్త భారతదేశానికీ అన్వయించుకోదగిన ఒక శక్తివంతమైన సామాజిక,రాజకీయ, వ్యక్తిగత కోణాల్ని గులాల్ అనే రంగులరాట్నంలో కలగలిపి, ప్రేక్షకుడికి ఒకవైపు నేలపైనున్న నిజాల్ని చూపిస్తూనే తన స్క్రీన్ ప్లే తో, సాంకేతిక నైపుణ్యంతో ఆకాశాన్ని మించిన ఆలోచనల్ని అందించడంలో అనురాగ్ కశ్యప్ సఫలమయ్యాడు. ఇదొక అరుదైన ప్రయోగం. అర్థవంతమైన ప్రయత్నం. అధ్బుతమైన సినిమా లోకం.

పూర్తి సమీక్ష కోసం నవతరంగం చదవండి.