Friday, May 28, 2010

ఆంధ్రప్రదేశ్ లో కులగౌరవహత్య

NIZAMABAD: Honour killing isn't restricted to north India: a young Reddy girl and her Dalit husband were stoned to death on Wednesday night. Six people, including the parents of Baddam Swapna Reddy (22), were arrested and charged with murder on Thursday.

Swapna, belonging to the high-caste Reddy community, married Sunkari Srinivas (28) about three months ago. The couple was found stoned to death on the outskirts of Krishnajiwadi village in Nizamabad. Swapna's father B Lal Reddy, mother Radha, uncle N Ram Reddy and three aunts - Yadava, Padma and Shoba - were all booked for murder and under SC/ST Prevention of Atrocities Act.

Cops were deployed in the village after locals staged a dharna outside the girl's parents' house on Thursday.

According to villagers, Srinivas - who was first married to Savithri and has two daughters Nandini and Harini - met Swapna, fell in love and the two got married at Vemalavada temple in Karimnagar district about three months ago.

Srinivas hadn't divorced his first wife but she apparently had no objections to his second marriage. Fearing that their families would not accept their union, the couple began living in Hyderabad after their wedding. Srinivas, a trained computer mechanic, worked with a private firm.

Locals said the couple returned to the village on Wednesday and tried to convince the elders in Swapna's family to accept their marriage. The girl's family members were still in a rage. Later in the day, they allegedly descended on Srinivas's house in the village and attacked the couple.

Kamareddy DSP D Udaykumar Reddy said all the guilty in the double murder would be brought to book. Locals apprehend that those who carried out the crime belonged to the upper caste and hence would get away.

"About 20 members of Swapna's family came barging into our house late last night, dragged them out and lynched them in front of me," said Savithri, Srinivas's first wife, who is now a witness to the death of her husband and his second wife.

http://timesofindia.indiatimes.com/India/Andhra-couple-stoned-to-death-for-honour/articleshow/5982576.cms

Wednesday, May 26, 2010

పురాణాలూ - వ్యాపారాలు

Friday, May 21, 2010

దళిత బ్లాగులు

UpliftThem: http://upliftthem.blogspot.com
GreatScholar: http://greatscholar.blogspot.com
BabaSaheb Dr.B.R.Ambedkar & his People: http://www.ambedkar.org/
Atrocity News: http://atrocitynews.wordpress.com
Ambedkartimes: http://ambedkartimes.com
Dalit Solidarity News: http://dalits.blogspot.com/
Dalit Newwork News:
http://www.dalitnetwork.org/go?/dfn/blog

Apocryphal, A Gossip Corner on Dalit issues: http://apocryphal.wordpress.com/
Thus Spoke Dr.Ambedkar: http://ambedkarquotes.wordpress.com/
Meena Kandasamy: http://meenu.wordpress.com/
Nepal Dalit:http://rajendraonline.wordpress.com/
Eradicate Manual Scavenging: http://www.swachchakar.blogspot.com/
Super Hindus & Enormous Crime: http://superhindus.wordpress.com/
Samatha Blog:Community of Dalits: http://samatha.freeflux.net/
Dalit Voice: www.dalitvoice.org
Kuffir: http://kufr.blogspot.com/
bhupinder: http://readerswords.wordpress.com/
Dalit Murasu:http://thatstamil.oneindia.in/dalitmurasu/
Counter Currents:http://www.countercurrents.org/

III. Alternatie Foriegn Blogs/Sites: Shaking the traditional NYTimes like news in USA

****

Friday, May 14, 2010

పెరుగుతున్న హిందుత్వ తీవ్రవాదం

ఇస్లాం తీవ్రవాదంతో పాటూ హిందుత్వ తీవ్రవాదం పెరుగుతోందనేది ఒక నిజం. ఇదివరకూ ఇదే బ్లాగులో ఇలాంటి చర్చలు జరిగిన సంగతి తెలిసిందే. ఈ వారం ఔట్ లుక్ పత్రికలో హిందుత్వ తీవ్రవాదం గురించి ఒక సమగ్రమైన వ్యాసం వచ్చింది. ఆ వ్యాసం మీ కోసం...

The Rise Of Hindutva Terrorism
Eight hundred years ago, the Sufi saint Khwaja Moinuddin Chisti described what he called the highest form of worship: "to redress the misery of those in distress, to fulfil the needs of the helpless and to feed the hungry."

Back in October, 2007, bombs ripped through the courtyard of what is without dispute South Asia’s most popular Muslim religious centre — the shrine that commemorates Chishti’s life at Ajmer Sharif, in Rajasthan. For months, Police believed the attacks had been carried out by Islamist groups, who oppose the shrine’s syncretic message. On April 30, 2010, however, Rajasthan Police investigators arrested the man they say purchased the mobile phone subscriber-identification modules (SIM) used to trigger the attack. Devendra Gupta, a long standing worker of the Hindu-nationalist Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), was held along with his political associates Vishnu Prasad and Chandrashekhar Patidar. All three men are now also thought to have participated in the bombing of the Mecca Masjid in Hyderabad, Andhra Pradesh. Rasasthan Home Minister Shanti Kumar Dhariwal said the men were backed by an "organisation which tries to incite violence between Hindus and Muslims", adding that authorities were "investigating the links of the organisation with the RSS."

The arrests in Rajasthan mark progress in resolving some of the most opaque and contentious terrorist attacks India has seen in recent years — but have also focussed attention on the little-understood threat of Hindu-nationalist or Hindutva terrorism.

పూర్తివ్యాసం కోసం ఇక్కడ చూడండి. 

****

Wednesday, May 12, 2010

విశాలధృక్పధం వైశాల్యమెంత?

ఒక పెళ్ళికావలసిన అమ్మాయి నాన్న ఆధునిక భావాలు కలిగిన వాడు అనుకుందాం. తన కూతురికి...
"నేను వెతికినవాళ్ళలో నీకు ఇష్టమైతేనే ఒకర్ని పెళ్ళిచేసుకో" అని ఒకరు చెప్పొచ్చు.
"నీ ఇష్టమొచ్చినవాడ్ని చూపించు. వాడితో పెళ్ళిచేస్తాంకానీ ఒకే కులమోడైతే చాలు." అని మరొకరు అనొచ్చు.
"నువ్వు ప్రేమించిన ఎవరైనా ఫరవాలేదమ్మా, తెలుగోడైతే చాలు" అని ఒకరనొచ్చు.
"హిందువైతే చాలు" అని మరొకరు.
"భారతీయుడైతే చాలు" అని మరొకరు.
"ఎవడినా ఫరవాలేదు. డబ్బులుంటే చాలు" అని మరొకరు.
"ఎవరైనా ఫరవాలేదు. మగాడైతే చాలు" అని మరొకరు.
"అడామగాఎవరైనా చాలు" అనే వాళ్ళు మరొకరు.

పైన చెప్పిన అన్నీ ఆధునికాలే విశాలదృక్పధాలే. కానీ వాటిల్లోకూడా స్థాయిలున్నాయి. అంటే modernity is highly subjective and often personal. అందుకే దాన్ని  ఇతరులకోసం నిర్వచించలేము. morals కి కూడా ఇదే వర్తిస్తుంది.

కాకపోతే ఒకటి. ఆధునికం అన్నది ఒక alternative vision. ప్రస్తుతం ఉన్న సాంప్రదాయ ఆలోచనా ధోరణికి కొంచెం భిన్నమైనది. అంతే!

ఆధునికత-సాంప్రదాయం వేరువేరు కాదు. అవి జీవితాన్ని చూసే రెండు భిన్నమైన ధృక్కోణాలు(visions). అవి భిన్నంగా ఉన్నా వచ్చే నష్టం లేదు. Because they can co-exist and be in transition for most of the time. కానీ,నాసమస్య ఆ "మార్పు continuum"లోని అఘాధాల్ని మర్చిపొమ్మని, ఆదికాలానికీ-ఆధునిక యుగానికీ లంకెకట్టి వాదించే నియో-సాంప్రదాయవాదుల హిపోక్రసీతోనే.

సాంప్రదాయం అంతా బంగారమూ కాదు. ఆధునికత అంతా శృంగారమూ కాదు. రెంటిలోనూ లోటుపాట్లున్నాయి. కానీ మార్పు దిశగా ప్రయాణించాలంటే ఆధునిక ఒక అవసరం. ఆ అవసరాన్ని అందిపుచ్చుకుంటూ కూడా కేవలం లిప్ సర్విస్ చేసే ద్వంద్వప్రవృత్తినే నేను వ్యతిరేకించేది. ప్రశ్నించ లేని సంప్రదాయం, అర్థం లేని ఆధునికతా రెండూ కూడా వ్యర్థమే. మనకు కావాల్సింది నిర౦తర మార్పు. హేతుబద్ధమైన ఆధునికత ! నిర౦తర మార్పు లేని నాడు, ఈ నాటి ఆధునికత కూడా రేపటి సంప్రదాయం గా మిగిలిపోతుంది.

****

వాదాల గురించి నా వాదాలు...అక్కడక్కడా !

“వేటుఅదే వేట అదే నాటికథే అంతా” అన్నట్లు భ్రూణహత్యలు, హానర్ కిల్లింగులూ, వివక్ష, లైంగిక వేధింపులు, కట్నం సమస్య, సామాజిక వంచన అన్నీ ఇప్పటికీ పచ్చినిజాలే. మగజాతి collective జాత్యాహంకారానికి ఎవరమూ exception కాము. దాని తీవ్రత మన పెంపకం, సామాజిక నేపధ్యం మీద ఆధారపడి ఉంటాయేగానీ, అంశలు మాత్రం మన DNA లో నిక్షిప్తం అయిపోయాయి. ఆ DNA mutation జరిగి సమూలమైన మార్పురావడానికి ఎన్ని తరాలు పడుతుందో తెలీదు. కాబట్టి వ్యక్తిగత ధృక్కోణం నుంచీ ఒక లోతైన సామాజిక కోణాన్ని జడ్జిచేసేముందు big picture కొంత తెలుసుకోవడం ఎంతైనా అవసరం.

సమాజంలోని power structure లో సమతౌల్యం సాధించే క్రమంలో దోపిడి గురైన వర్గం “నిరసన”తోనే తమ పోరాటాన్ని ప్రారంభిస్తుంది. దళితుల పోరాటం అగ్రవర్ణాల దౌష్ట్యాన్ని ఎండగట్టకపోతే ప్రారంభం అవదు. స్త్రీలు పురుషాధిక్యపోకడల్ని నిలదియ్యకపోతే అది ఆరంభం కాదు. ఈ నిరసన క్రమంలో విబేధం, ప్రతిహింస,ఎదురుదాడి తప్పవు. సామరస్యానికి ఆధిపత్యపోరులో స్థానంలేదు. ముఖ్యంగా సమానత్వం కోరుకునేవాళ్ళను ఆధిపత్యస్థానంలో ఉన్నవాళ్ళు ఎప్పుడూ “ప్రమాదకారి”గానే గుర్తించి “అంతం” చెయ్యాలని చూస్తారు. ఈ సైద్ధాంతిక, భౌతిక, మానసిక పోరాటంలో నిరసన “తీవ్రంగా” ఉన్నంతమాత్రానా అది ఆణగారిన వర్గాలు చేస్తున్న అన్యాయం అనలేము. సామాజికశాస్త్రప్రకారం చూస్తే బహుశా అనకూడదు కూడా. ఆ తీవ్రతే లేకపోతే “మార్పు” జరగదు. విప్లవం అస్సలు రాదు. స్త్రీలు మార్పుతో సరిపెట్టుకునే మూడ్లో లేరు. వారికి విప్లవం కావాలి.

సమానత్వంకై పోరాటమంటే, ఆధిపత్య భావజాలంతో యుద్ధమంటే, అది బాహాబాహీ మల్లయుద్దం కాదు. బజార్నపడి కొట్టుకోవడం అస్సలు కాదు. ఇక్కడ శతృవులు, ప్రత్యర్థులూ లేరు. సాంప్రదాయాలూ, సిద్ధాంతాలూ, భావాలూ, అభిప్రాయాలూ, భావజాలాలూ, హెజిమొనీ ఇవే ఉంటాయి. వాటి వైరుధ్యం మధ్యనే పోరాటం. ఇప్పటిదాకా రాజ్యమేలిన భావజాలం ఒక వర్గాన్ని తృణీకరించి వంచితుల్ని చేస్తే, ఆ వర్గం తమ నిరసనని ప్రత్యామ్న్యాయ భావజాలంగా మార్చి,పోరాడి, ఆతీవ్రతతో మార్పుని సాధిస్తారు. ఈ పోరాటంలోకూడా ఆడామగా లేరు. పురుషాధిక్యభావజాలం – సమానత్వపు కాంక్ష మాత్రమే ఉంటాయి. మహిళల్లో పురుషాధిక్యభావజాలం ఉన్నవాళ్ళు సాధ్యం. అలాగే మగవాళ్ళలో సమానత్వాన్ని కాంక్షించేవాళ్ళూ ఉంటారు. కాబట్టి ఇక్కడ మగాడు ఆడది అనేవి చర్చనీయాంశాలు కాదు. ఆధిపత్యం – సమానత్వం అనేవి సమస్యలు-సమాధానాలు.

వ్యవస్థలు ఎప్పుడూ మారుతూనే ఉంటాయి. మాతృస్వామ్యంగా మొదలైన సమాజం ప్రస్తుతం పితృస్వామ్యమై పురుషాధిక్యంగా మారింది. మళ్ళీ మాతృస్వామ్యం రాకపోయినా, సమానత్వం ఆశయంగా పోరాటం సాగుతోంది. ఈ పరిణామక్రమంలో చట్టం, న్యాయం, కుటుంబం, వ్యవస్థా అన్నీ మారాల్సిందే. అది ఆటవిక సమాజమని మీరనుకుంటున్నారు…సమసమాజమని కొందరు నమ్ముతున్నారు. రెండిట్లో ఏదనేది అది జరిగితేకానీ తెలీదు. ఒకవేళ ఆ మార్పు జరిగినా దాన్ని “ఆటవికం” అనేవాళ్ళు కొందరు “నాగరికం” అనేవాళ్ళు మరికొందరు ఎప్పటికీ ఉంటారు. కానీ మార్పు మాత్రం అనివార్యం.

స్త్రీ,దళిత,ప్రాంతీయ వాదాలలో అన్యాయం జరిగిందనే “అపోహ” లేదు. అన్యాయం చెయ్యబడ్డామనే స్పృహ ఉంది. దానికి empirical evidance ఉంది.

ఈ ఉద్యమాలలో ద్వేషంకన్నా, సమానత్వకాంక్ష ఉంది. కానీ ఆ సమానత్వం వస్తే ఎక్కడ ఆధిపత్యం చేజారిపోతుందో అనే పురుష,అగ్రకుల,వలసవాద కుట్రలు ఈ ఉద్యమాల్ని ద్వేషపూరితం చేస్తున్నాయి. మార్పుని ఆధిపత్యం అంత సులభంగా అంగీకరించదు. అందుకే ఈ violence. దానికి counter violence ఆ మార్పుకోసం జరిగే పోరాటంలో భాగమే.

సామాజిక ఉద్యమాలు mathematical calculations కావు. అవి మానవసంబంధాలంత సంక్లిష్టం.

అగ్రకులాల్లో ఎందరో దళితసమస్యపై పోరాడుతున్నంతమాత్రానా, పురుషుల్లో కొందరు స్త్రీవాదులు ఉన్నంతమాత్రానా పురుషస్వామ్యమనే భావజాలం, కులవివక్ష అనే వికృత సామాజిక రూపం fundamentalగా మారవు. ఆ భావజాలాన్ని ప్రతిఘటించే ప్రతిసారీ, స్టార్ మార్క్ పెట్టి “conditions apply” అనే గమనిక వేస్తూ చర్చించాలి అంటే కుదరదు.

దళితులూ, స్త్రీవాదులూ తమ పోరాటాలతో ద్వేషభావాన్ని నింపుతున్నాయనే అపోహ అవగాహనలేని ఆభిజాత్యం మాత్రమే. Fight for existence and human rights can never propagate hatred.

నిజంగా దళితులు తమ పోరాట క్రమంలో ద్వేషాన్ని నూరిపోసుంటే, హింసనే ఆయుధంగా మలుచుకొనుంటే ఈ పాటికి భారతదేశం గృహయుద్దంలో ఉండేది. స్త్రీవాదులు ఆ పనిచేసుంటే, ప్రతి ఇల్లూ ఒక అగ్నిగుండమయ్యుండేది.

****

Thursday, May 6, 2010

వందేళ్ళ ‘శ్రీశ్రీ’

శ్రీశ్రీ గురించి  మిత్రులు నరేష్ నున్నా గారు సండే ఇండియన్ లో ఒక మంచి వ్యాసం రాశారు. అది ఇక్కడ పొందుపరుస్తున్నాను.



****

Sunday, May 2, 2010

1947 సినిమాలు

భారతదేశ చరిత్రలో 1947 ప్రాముఖ్యత అందరికీ తెలిసిందే. మనదేశానికి స్వతంత్ర్యం వచ్చించి. బిటిష్ దాస్యశృంఖలాల నుంచీ భరతమాత/ భరతజాతి స్వేఛ్ఛను పొందింది. ఈ ప్రజ్వలమైన విజయానికున్న చీకటి కోణం దేశవిభజన (Partition).

దేశం విభజింపబడింది. కొన్ని లక్షలమంది నిర్వాసితులైనారు. అంతేమంది వలసవెళ్ళారు-వచ్చారు. మరికొన్ని లక్షలమంది చంపబడ్డారు. కొన్నివేలమంది మహిళలు చెరచబడ్డారు. కొన్ని కోట్లరూపాయలు విలువచేసే ఆస్తినష్టం జరిగింది. హిందూ-ముస్లిం ఐక్యతలో ఒక శాశ్వతమైన చీలిక ఏర్పడింది. అదొక ఉన్మాదం. మానవ చరిత్రలో ఒక మాయనిమచ్చ. భారతీయ హృదయాలలో (ముఖ్యంగా నిర్వాసితులూ వలస వచ్చినవారూ-వెళ్ళినవారిలో) ఇప్పటికీ ఆ ఘటన ప్రభావాన్ని చూపిస్తుంది. భారతీయ మానసికతలో విభజన ఒక అవిభాజ్య అంశం.

సినిమా సామాజిక జీవనచిత్రానికి అద్ధం పట్టే కళారూపం. కానీ దేశవిభజన అప్పటి (1950s) సినిమాల్లో ప్రతిఫలించలేదు. ప్రముఖ నిర్మాతాదర్శకులు కొందరు విభజన కారణంగానే హిందీచిత్రపరిశ్రమకు వచ్చినప్పటికీ ఆ "ఇబ్బందికరమైన" విషయాని విస్మరించారు. కారణాలు ఏవైనా 60-70 దశకాలవరకూ విభజన గురించి సాహిత్యం వచ్చినంతగా సినిమాలు రాలేదు. ఇప్పటికీ చూస్తే విభజన గురించి వచ్చిన సినిమాలు చాలా తక్కువనే చెప్పుకోవచ్చు. 

అలాంటి సినిమాలు మీకు తెలిసినవి ఏమైనా ఉంటే చెప్పండి....

****