“వెల్కం టు సజ్జన్ పూర్” - ఒక హాయైన ప్రయాణం

ఆదివారంనాడు (28 సెప్టెంబర్ ,2008) ప్రముఖ దర్శకులు శ్యాం బెనెగల్ దర్శకత్వం వహించిన “వెల్కం టు సజ్జన్ పూర్” (Welcome to Sajjanpur) చూసాను. చూసినప్పటి నుంచీ, “సమీక్ష ఎలారాయాలా?” అని నన్ను నేను ప్రశ్నించుకుంటూనే ఉన్నాను. ఎందుకంటే,ఒక సినిమాని కొంత విమర్శనాదృష్టితో చూసి బాగుందోలేదో, ఎందుకలా ఉందో చెప్పెయ్యొచ్చు. కానీ, కొన్ని సినిమాలలో ఉన్న ‘సింప్లిసిటీ’ మన ‘కాంప్లెక్స్’ విశ్లేషణకు ఒక్కోసారి సవాలుగా మారుతుంటాయి. ఉదాహరణకు, అనంతనాగ్ తీసిన “మాల్గుడి డేస్” సీరియల్ తీసుకున్నా లేక కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం నాగేష్ కుక్కునూర్ తీసిన “ఇక్బాల్” తీసుకున్నా, ఆవి చూసిన అనుభూతుల్ని మిగులుస్తాయిగానీ ఖచ్చితంగా ఇదీ అని చెప్పగలిగే విశ్లేషణకు దూరం చేస్తాయి.

సాంకేతికంగా లేక కథా,కథనాల పరంగా ఈ చిత్రం అత్యుత్తమమైనది కాకపోయినా, చిత్రంలోని నిజాయితీ,’సాధారణత్వం’ ముందు, ఆలోపాలు దాదాపు కనుమరుగై, కేవలం కొన్ని అనుభూతులు మిగిల్చి, విశ్లేషకులని ఇబ్బందికి గురిచేసే గుణం ఉంది అని చెప్పొచ్చు. ప్రముఖ ‘బ్లాగుకవి’ బొల్లోజుబాబా గారు “టక్కు టక్కు మంటూ శబ్ధాలు, శరీరం తరువాత ఏ వైపుకు వూగుతాదో తెలీని వూపులు, మద్యమద్యలో గుర్రం సకిలింపు, జట్కావాడు ఆ బండి చక్రానికి చర్నాకోలు అడ్డంపెట్టి పలికించే ట్ట,ట్ట,ట్ట,ట్ట మనే హారను. ఇలాంటి గుర్రంబ్బండి ప్రయాణం ఎప్పుడైనా చేసారా?” అని అడుగుతుంటారు. తేలిగ్గా చెప్పాలంటే “వెల్ కం టు సజ్జన్ పూర్” సినిమా అలాంటి గుర్రంబ్బండి ప్రయాణమే అని చెప్పుకోవాలి. మాములు సినిమాలలో ఉండే వేగాలూ, శబ్దాలూ, అతిశయోక్తులూ, ఆర్భాటాలూ లేకుండా, కేవలం ఒక చిన్న కుగ్రామంలోని, సాధారణ మనుషుల గురించి తీసిన ఒక సిన్సియర్ చిత్రం.

పూర్తి సమీక్షకు నవతరంగం చూడండి.

****