కొమ్ములూ- కోరలూ-పర్ణశాల - e-తెలుగు

తెలుగు ప్యారడీ కింగ్ ఝరుక్ శాస్త్రి గారికి మిత్రుడొకరు మొదటి సారిగా 'కొకు' (కొడవటిగంటి కుటుంబరావు)గారిని పరిచయం చేసారట. ఝరుక్ శాస్త్రిగారు తన హాస్యశైలిలో 'కొకు'గార్ని ఎగాదిగా చూసి మిత్రుడితో, "అబ్బే ఈయన కొకు అవ్వడమేమిటి?! కొకు అంటే ఇంతపెద్ద కొమ్ములూ, కోరలుండాలి, అవీ భయంకరంగా కనబడాలీ, పైగా ముక్కులోంచీ పొగలూ సెగలూ రావాలి. ఇవన్నీ లేకపోతే కొకేమిటి? నేనస్సలు నమ్మను" అన్నారట.*


నిజమే, ఆవేశపూరితమైన రాతలు రాసినంత మాత్రానా పొగలూసెగలూ కక్కుతూ, ఆవేశంతో కనపడినవాళ్ళనల్లా కసకస మనిపించే కోరలతో కపడాలా? ఏమో ఈ మధ్య జరిగిన బుక్ ఫెయిర్లో, e-తెలుగు స్టాల్ దగ్గర కలిసిన కొందరు బ్లాగ్మిత్రుల స్నేహపూరిత వాక్కుల తరువాత నాకు ఈ సందేహమే వచ్చింది. నా బ్లాగులో జరిగే వాడివేడి చర్చలూ, అక్కడక్కడా వేరే బ్లాగు వ్యాఖ్యల్లో వినిపించే నా నిరసనస్వరాలూ,పదేపదే నా భావాల్నీ ‘సుత్తి’తో నిరసించే మరికొందరి ప్రయత్నాల నేపధ్యంలో కత్తి మహేష్ కుమార్ అంటే (ఫొటో ఉన్నాకూడా) ఒక భీకర స్వరూపమో లేక జగడమారి రూపమో మనసులో ముద్రేసుకున్నారనుకుంటాను. నన్ను కలిసిన మరుక్షణం "బ్లాగంత ‘ఇది’గా లేరే!", "కత్తి బ్లాగులో మాట్లాడతాడు బయటమాత్రం వింటాడు","మంచోడే మరీ అంత ప్రమాదకరం కాదు" లాంటి ప్రశంసల్తో ముంచేసారు.


మరో వైపు ,"బ్లాగులో ఫోటోలాగే వున్నావ్" "కొంచెం ఒళ్ళు పెరిగింది,జుట్టు తగ్గింది... మిగతా అంతా నువ్వే" అని కొందరంటే, ఇంకొందరు "మొదటిసారి కలిసినా ఎన్నాళ్ళుగానో తెలిసినట్లేవుంది" అంటూ స్నేహహస్తం అందించారు.


బ్లాగుల్లో ఒకప్పుడు హోరాహోరీగా పోరాడుకున్న నేనూ-తాడేపల్లిగారూ విభేధించుకుంటూ, చర్చించుకుంటూ అతిఎక్కువ సమయం ఒకరితో ఒకరు గడిపాం. ఈ మధ్యకాలంలో చదువరి గారి టపాపై వ్యాఖ్యలూ ప్రతివ్యాఖ్యలతో గడిపినా, కలిసిన మరుక్షణం ఒక కప్పు కాఫీ తాగుతూ e-తెలుగు కోసం కలిసి పనిచెయ్యాలనే నిర్ణయానికొచ్చాం. పప్పు అరుణగారి కలుపుగోలుతనం-కార్యదీక్ష, నల్లమోతు శ్రీధర్ గారి బేషరతు అభిమానం. దూర్వాసుల పద్మనాభంగారి అకుంఠిత సమర్పణభావం. వీవెన్ నిశ్శబ్ధ అంకితభావం. కేశవ్ ఉత్సాహం. ఇబ్బందిగా నవ్వుతూనే ఎవరికీ ఇబ్బంది కలక్కుండా చూసే చావా కిరణ్. ఇంకా పలువురి శ్రమ,దీక్ష చూస్తుంటే తెలుగుకు ఆధునిక హోదా కలిపించే ఉద్యమంలో నేనూ ఒక భాగాన్నేమో అనిపించింది.


ఇక 25 వతేదీన మహిళాబ్లాగర్ల హడావుడి ఇప్పటికే బ్లాగు లోకంలో విశ్వప్రసిద్ధం...

హమ్మో...నేనూ ఎమోషనల్ అయిపోతున్నాను....


ఇహ చెప్పోచ్చేదేమిటంటే! నా విభేధాలు సిద్ధాంతాలతో,ఆలోచనలతో,అభిప్రాయాలతోకానీ వ్యక్తులతో కాదు అని నేను పదేపదే నా బ్లాగులో మొత్తుకునేమాట నిఝంగా నిజం. నాకు అర్థరహితం అనిపించి సిద్ధాంతాలను నిరసిస్తాను. అలవికాని ఆలోచనలు అనిపించినవాటిని నిలదీస్తాను. స్వార్థాశయంగల అబిప్రాయాలను తెగనాడతాను. అంతమాత్రానా నాకు వ్యక్తులతో విభేధాలుండవు.కోపాన్నికూడా ఒక్క కరుకుపదంకూడా వాడకుండా తెలియజెప్పాలనే నా ప్రయత్నం. కసినికూడా కసుక్కుమనే పదరహితంగా వెళ్ళగక్కాలనే నా ఆశయం. కానీ, నా టపాలు ఎత్తిపొడుపుల్లాగా అనిపిస్తాయని ఒక మిత్రుడు చెప్పారు. అది ఉద్దేశపూర్వకమేగానీ అవి వ్యక్తుల్ని ప్రశ్నించడానికి కాకుండా వ్యవస్థలోని నాకు తెలిసిన లోపాల్ని వ్యక్తపరచడానికి మాత్రమే. వ్యక్తిస్వతంత్ర్యాన్ని నేను ప్రభోధిస్తే అది నా అనుభవాల సారమేగానీ,దాని ఆధారంగా అదే సత్యమని ఉద్భోధించే ఉద్దేశం కాదు నాది. రాజకీయ ఉద్దేశాల్నీ, కులమత భేధాల్నీ, దేశభక్తినీ సాధికారంగా ప్రశ్నిస్తానేగానీ గుడ్డిగా నమ్మే అలవాటుని ప్రోత్సహించను. అంతమాత్రానా అవంటే గౌరవం లేకకాదు.అందరూ గౌరవించేరీతిలో అవి ఉండాలనే తపనతో.


అయినా కొందరికి నా టపాలు ఘాటుగా అనిపిస్తాయి. బహుశా నా టపాల్ని ఆలోచించడానికి కాక వ్యక్తిగతజీవితానికి అన్వయించుకుని పొంతనలేక ఉక్రోషంతో, ఈ ఆలోచనల్ని నిత్యజీవితంలో అవలంభించే ధైర్యం లేక ఆక్రోశంతో అలా అనిపించొచ్చు.ఈ ఆలోచనల్ని అంగీకరిస్తే వారు బ్రతికే భద్రలోకం వీళ్ళని "మంచి వాళ్ళు కారు" అనుకుంటుందనే భయమూ కావచ్చు.


ఇంకా..ఇంకా మరెన్నోమరెన్నో కారణాలు కావచ్చు. ఆకారణాలతోనే నా బ్లాగు చదవాలి. చదవకపోతే చదివించేలా చేసే బాధ్యత నాదే! చదివితే స్పందించాలి. స్పదించకపోతే స్పందించేలా చేసే బాధ్యత నేనే తీసుకుంటాను. నావరకూ ‘పర్ణశాల’ ప్రశాంతంగానే ఉంటుంది. ఆలోచనలకు నెలవుగానే వుంటుంది.అందరికీ స్వాగతం ఆదరించేవారికీ,విమర్శించేవారికీ,విశ్లేషించేవారికీ, విభేధించేవారికీ అందరికీ... అందరికీ.. స్వాగతం.


నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు


*పిట్టకథ చెప్పిన కొత్తపాళీగారికి ధన్యవాదాలు.

****