నా ముఖాన మసిపూసుకున్నాను
కౄరమైన పిచ్చిగాలి చెంప పగులగొట్టాను
ముక్కలైన జీవితాన్ని చేతికెత్తుకున్నాను
పగిలిన అద్దం ముందు నగ్నంగా నిలిచాను
నా మీద నాకే ఆవేశం
హుందాగా సూర్యుడ్ని "మూర్ఖుడా" అని తిట్టాను
రంగుల లోకపు వైతాళికులకు వెతికివెతికి "థూ" అన్నాను
తూర్పునుండీ పడమరకు చెప్పులులేకుండా నడిచాను
దారిలో పడి ఉన్న కంకరరాళ్ళను మీద చల్లుకున్నాను
విభ్రమ స్ఫూర్తితో కొండకోనల్ని చీల్చిపారే నీటికి
ఏ సముద్రం చేరే కోరికో?
లేదా,మందగతిన ఇసుక ఒడిలో కూరుకుపోయే నిర్వేదమో
నాలోనేను లేనన్నది ప్రశ్న
ఇక ఆమెకళేబరాన్ని అక్కునచేర్చుకుని రోదించేదెట్లా?
ఆమె వెళ్ళిపోయిన రోజు
నా ముఖాన మసిపూసుకున్నాను
మరాఠీ మూలం: నామ్ దేవ్ ఢపాళ్
ఆంగ్లానువాదం: దిలీప్ చిత్రే
తెలుగుసేత: హరీష్. జి.
(హృద్యమైన కవితను అనువదించిన మితృడు హరీష్ కు అభినందనలు. )
****
4 comments:
wonderful concept
హుందాగా సూర్యుడ్ని "మూర్ఖుడా" అని తిట్టాను
may i know the original word for హుందాగా here
after finishing the poem, some dry feeling filled the heart.
that is the majic of poetry
వైతాళికులకు or వైతాళికులను ? may be typo
bollojubaba
బాగుంది మహేష్.
బాధని, ఆక్రోశాన్నీ కనులెదుట పరిచింది... బాబా గారి ప్రశ్నకి నాకూ సమాధానం కావాలి. నిజానికి "నాలోనేను లేనన్నది ప్రశ్న"నాలోనేను లేనన్నది ప్రశ్న" కూడా నాకు అక్కడ గొలుసుకట్టుగా ఎలా కలిసిందో అవగతమవలేదు.
Mee kapitha chadivi baaga navvukunnano. Nee photo chusi inkaa navvukunnanu.
Post a Comment