ద్రవిడ ఉద్యమం - ఒక ధృక్కోణం

"సమగ్ర భారతదేశానిదీ ఓకే ఒక సాంస్కృతిక చరిత్ర. అది అత్యంత ప్రాచినమైనదీ, ఘనమైనదీ,విస్తృతమైనదీ మరియూ మిక్కిలి నాగరికమైనది." అని ఎరైనా చెబితే, మనం వెంఠనే తలకాయలూపేసి పొర్లుదండాలు పెట్టేస్తాం. కానీ నిజంగా మనది "ఒక" సాంస్కృతిక చరిత్రేనా, అని ప్రశ్నించుకోము.

స్వాతంత్ర్యం వచ్చినప్పటి నుండీ, ‘భిన్నత్వంలో ఏకత్వం అదే భారతీయతత్వం’ అనే నానుడిని వ్యాప్తిచేసి భారతీయతత్వాన్ని సృష్టించే నేపధ్యంలో, భిన్నత్వాలలోని విభిన్నత్వాన్ని కొంచెంకొంచెం త్యజించేలా చెయ్యడం జరిగింది. "Nation building" లో భాగంగా, దేశభక్తిని కలిగించే దిశగా జరిగిన ఈ ప్రయత్నంలో మన నాయకుల మేధావుల నిబద్ధతే మనకు కనిపిస్తుంది. కానీ, వారు ఎంచుకున్నది సరైన నమూనానేనా అనేది ఇప్పుడు అత్యంత ప్రశ్నార్ధకంగా తయారయ్యింది. "రాజకీయ ఏకత్వ భావన రావాలంటే సాంస్కృతిక భిన్నత్వం బలహీనమవ్వాలా?" అనేది ఎప్పటి నుండో కొందరు లేవనెత్తిన ప్రశ్న. ప్రస్తుతం స్థానిక విజ్ఞానం,స్థానిక జాతుల చరిత్ర, స్థానిక సంస్కృతులకు లభిస్తున్న గుర్తింపు దృష్ట్యా ఆ ప్రశ్నలూ,వ్యతిరేకతలూ చాలా సహేతుకం అనిపించక మానదు.


ఈ నేపధ్యంలో ద్రవిడ ఉద్యమాన్ని మనం పరికిస్తే,అదొక స్థానిక సంస్కృతి పరిరక్షణ ఉద్యమం అనిపిస్తుంది. కానీ అది సంతరించుకున్న విస్తృత రాజకీయ,సామాజిక రంగు మరియూ ప్రభావాన్ని ప్రసరించిన రంగాల దృష్ట్యా ఇదొక జాతిఉద్యమాన్ని తలపిస్తుంది.

మ్యాక్స్ ముల్లర్ ప్రతిపాదించిన ఆర్య-ద్రవిడ సిద్ధాంతం జాతుల సిద్ధాంతం కాదు,కేవలం భాషా సిద్ధాంతం అనే ప్రాతిపదిక మీద, ఆధునిక భారతీయభాషా శాస్త్ర పండితుడు రాబర్ట్ కాడ్వెల్ (Robert Caldwell) ఈ పదాన్ని వాడాడు. ఎనిమిదవ శతాబ్ధంలో ఒక సంస్కృత పండితుడు వాడిన "ఆంధ్రద్రావిడ భాషలు" అన్న పదం ఆధారంగా కాడ్వెల్ వింద్య పర్వతాలను మీరి వున్న దక్షిణాపధంలో వాడే భాషలైన తమిళ,తెలుగు,కన్నడ,మళయాళ భాషలను "ద్రవిడ భాష"లన్నాడు. ఉత్తరభారతదేశంలో లభ్యమైన గ్రంధాలు ద్రవిడ భాషల్ని ప్రాకృత భాషలుగా లేక రాక్షసభాషలుగా వ్యవహరించారు. దీని ఆధారంగా కొందరు బ్రాహ్మణ మేధావులు, దక్షిణాపధం ఆదినుండీ అనాగరిక సంస్కృతి అనీ, వలస వచ్చిన ఆర్యుల కారణంగా నాగరికత సంతరించుకొన్నది అనే సిద్ధాంతాల్ని ప్రతిపాదించారు. దక్షిణ భారతదేశంలో "తెల్లగా" ఉండేవాళ్ళు సాధారణంగా బ్రాహ్మణులే అవడమూ, సంస్కృత భాష వీరికే తెలిసుండటంతో, ఈ సిద్ధాంతం ఆధారంగా ఆర్యులు = బ్రాహ్మణులు అన్న నమ్మకం బలపడింది.

తమ ఉన్నతికోసం తమని తాము ఆర్యులుగా, దక్షిణాదివారిని "రాక్షసులు"గా చిత్రీకరించిన బ్రాహ్మణ మేధావుల సిద్ధాంతాలకు వ్యతిరేకంగా, బ్రాహ్మణేతర మేధావులు తమ సిద్ధాంతాలతో ముందుకొచ్చారు.పాండ్యుల కాలం నాటి సంగం సాహిత్యం ఆధారంగా ఆర్యులు వచ్చారని చెబుతున్న కాలంకంటే ముందే ద్రవిడదేశం అత్యంత నాగరిక శోభలతో వర్ధిల్లిందని నిరూపించారు. బ్రాహ్మణ-బ్రాహ్మణేతర కులాల సమరం ఇంతటితో ఆరంభం.

ఈ ఆరోపణల,ప్రతిపాదనల నేపధ్యంలో ఈ అగ్నికి ఆజ్యం పోసిన విషయం, బ్రిటిష్ ప్రభుత్వంలో బ్రాహ్మణుల ఆధిపత్యం. 20వశతాబ్ధం నాటికి మద్రాసు ప్రెసిడెంసీ లోని అత్యధిక ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలు బ్రాహ్మణుల పరమయ్యాయి. ఉదాహరణకు 1855 లో 305 ఉద్యోగాల్లో 237 వీరివే. అదీ డెప్యూటీ కలెక్టర్లూ, సబ్ జడ్జులు, జిల్లా మున్సిఫ్ లవంటి కీలక హోదాల్లో వీరు రాజ్యమేలారు. మరీ ముఖ్యంగా ఉన్నతవిద్యా బోధనాలయాలైన యూనివర్సిటీల్లో వీరిదే సింహభాగం. అంటే జనాభాలో కనీసం 5% కూడా లేని బ్రాహ్మణులు సామాజాన్ని నిర్దేశించి,ఆధిపత్యం చలాయించే స్థితిలో ఉన్నారు.కొంత ఇంగ్లషు చదువులు చదువుకుని, ఎదుగుదలని ఆశిస్తున్న బ్రాహ్మణేతరులు, అడ్డుగా ఉన్న బ్రాహ్మణుల పట్ల నిరసనభావాన్ని పెంచుకున్నారు.

ఈ పరిస్థితుల్లో 'The Madras Non-Brahmin Association' 1909లో స్థాపించబడింది. రాజకీయాలకు అతీతంగా ఒక సామాజిక సంస్థగా ఇది ఉద్భవించినా,కొన్నాళ్ళకే దీని పేరును ‘The Madras Dravidian Association' మారుస్తూ నిర్ణయం జరిగింది. ఈ కాలంలో ఈ ప్రయత్నాన్ని అభినిందించిన వాళ్లకంటే, "బ్రాహ్మణ వ్యతిరేక సంఘంగా" నిరసించినవారే ఎక్కువ. ఇందులో ముఖ్యంగా మన ఆంధ్రప్రాంతపు బ్రాహ్మణేతరులు ఎక్కువగా ఉండటం గమనార్హం. అప్పటికే ఉన్న రెడ్డి సంఘాలూ,వెలమసంఘాలూ, బలిజ సంఘాల ఉపయోగంతో పోలిస్తే ఈ సంఘం యొక్క ప్రయోజకత్వం ప్రశ్నార్థకమని వీరి వాదన.

ఈ వాదోపవాదాల మధ్యన మద్రాసు ద్రవిడ సంఘం 1916 వరకూ పెద్దస్థాయి కార్యక్రమాలేవీ చెయ్యలేదు. మధ్యలో కొందరు అసంతృప్తి చెందిన సభ్యులు వేరుపడి "Madras United League" పేరుతో మరో సంఘాన్ని పెట్టుకున్నారు. 1916 లో మద్రాసులో కులవివక్ష కారణంగా అద్దె ఇళ్ళు దొరకక అవస్థ పడుతున్న విద్యార్థులకోసం మద్రాసు ద్రవిడ సంఘం ఒక హాస్టల్ ను నిర్వహించడం మొదలుపెట్టింది. ఈ సమయంలో ఈ ద్రవిడ assertion యొక్క రాజకీయ ప్రాముఖ్యతను గ్రహించిన పి.త్యాగరాయ చెట్టి మరియూ డాక్టర్ టి.ఎం.నాయర్ ఈ సంఘంలో చేరారు. ఆసమయంలోనే బ్రాహ్మణుల పార్టీగా భావింపబడుతున్న కాంగ్రెస్ హోం రూల్ ఉద్యమాన్ని ఆరంభించింది.

బ్రాహ్మణ నాయకత్వంలోని కాంగ్రెస్ కు మద్దతుగా నడుస్తున్న పత్రిక(హిందూ,స్వదేశమిత్రన్)లకు వ్యతిరేకంగా The South Indian People's Association పేరుతో ఆంగ్లంలో జస్టిస్ -ది మద్రాస్ మెయిల్ (ఫిబ్రవరి26,1917) ,తమిళంలో తిరవితన్ (జూన్,1917) మరియూ తెలుగుకోసం అప్పటికే ప్రచురణలో ఉన్న ఆంధ్రప్రకాశిక ను కొనుగోలు చేసి వీరికి అనుకూలంగా ప్రచురించడం మొదలుపెట్టారు. హోంరూల్ వచ్చినా బ్రాహ్మణాధిక్యత కలిగిన హోంమ్ రూల్ లో బ్రాహ్మణేతరులకు అన్యాయమే జరుగుందన్న వాదన ఆధారంగా, ప్రతి కులానికి సరైన ప్రాతినిధ్యం కావాలన్న డిమాండ్ చేస్తూ ద్రవిడ ఉద్యమం ముందుకు సాగింది.

బ్రాహ్మణేతరుల రాజకీయ ఆశయాల సాధనకై జస్టిస్ పార్టీ ఏర్పడింది. మింటో మార్లే సంస్కరణలు,Government of India Act of 1919 ల ఆధారంగా మద్రాసు ప్రెసిడెంసీ లో ముస్లిమేతర,బ్రాహ్మణేతర వ్యక్తికి రాజకీయ రిజర్వేషన్ కల్పించబడింది. ఇది దళితజాతీయ భావనకు కలిగిన గొప్ప విజయంగా చెప్పొచ్చు. ఈ దెబ్బకి కాంగ్రెస్ లో కూడా ద్రవిడ ఉద్యమం గురించి లుకలులు బయల్దేరాయి. ఈ విధంగా దళిత ఉద్యమం సాంస్కృతిక ఉద్యమంగా మొదలై, సామాజిక-రాజకీయ ఉద్యమంగా ఎదిగింది.

అప్పటివరకూ మద్రాసు ప్రెసిడెంసీలో ఉన్న తెలుగువారు ఎంతో కొంత ఈ ఉద్యమాన్ని సమర్ధించినా, సంస్కృతాభిమానులైన తెలుగు వారు, సంస్కృతం వైపు మొగ్గుచూపారే గానీ ద్రవిడ మార్కుని ధరించడానికి వెనుకంజ వేసారు. అంతేకాక, ఆంధ్రప్రాంతంలో బ్రాహ్మణ-బ్రాహ్మణేతరుల మధ్య తీవ్రస్థాయిలో లేని వైషమ్యాలూ, కాంగ్రెస్ పార్టీ పట్ల గల రాజకీయ నిబద్ధతా, ఈ ఉద్యమాన్ని తెలుగు భాష మాట్లాడే ప్రదేశాలవరకూ పాకకుండా చేశాయి. అప్పటినుండీ ద్రవిడ ఉద్యమం, తమిళనాట సామాజిక-రాజకీయ ప్రక్రియలో మాత్రమే భాగంగా మిగిలింది.

ద్రవిడ ఉద్యమం ఒక సాంస్కృతిక ఉద్యమంగా మొదలై ఒక జాతిఉద్యమంగా మిగిలింది. ఒకప్పుడు ద్రవిడ జాతి ఎలా ఉండేది అనే చారిత్రాత్మక అపోహలతో, సిద్ధాంతాలతో మొదలై, చరిత్రతో సంబంధం లేకుండా ఒక ప్రత్యేక సామాజిక-రాజకీయ-సంస్కృతిక identity గా ఎదిగింది. ఈ పరిస్థితుల్లో, "చారిత్రక సిద్ధాంతాలు ముఖ్యమా లేక వాటి ఆధారంగా ఏర్పడిన వర్తమానం ముఖ్యమా?" అంటే, వర్తమానాన్ని ఎన్నుకోవడం కోసం చరిత్రను తెలుసుకోవడం తప్ప దాన్ని తిరగరాయడానికి కాదనే సత్యం మనకు తెలిసిరానంత వరకూ విభేధించుకుంటూ ఆనందించాల్సిందే! Choice is ours.


*Caste & the Tamil Nation,The Origin of the Non-Brahmin Movement, 1905-1920; by K.Nambi Arooran ఆధారంగా.