తెలుగు బ్లాగులు - ఇంగ్లీషు బ్లాగులు

ఈ మధ్య కాలంలో తెలుగు బ్లాగుల్లోని కల్లోలాలు, అపోహలూ,ఈర్షాద్వేషాల మధ్యన శరత్, భాస్కర రామిరెడ్డి ఇంగ్లీషు బ్లాగుల ప్రస్తావన తెస్తూ, తెలుగు బ్లాగులతో కొంత తులనాత్మక వివరణ ఇచ్చారు. దీనితోపాటూ "అజ్ఞాత"లు ఎందుకు తయారవుతారో అన్న analysis కూడా చేశారు. ఈ నేపధ్యంలో కొంత నా "నస".

ఇంగ్లీషు బ్లాగులు కొన్ని కోట్ల సంఖ్యలో ఉన్నాయి. అదొక మహాసముద్రం. కాబట్టి, అందరూ అన్ని బ్లాగులూ చదవడం పక్కనబెడితే కనీసం చూడటం కూడా కుదరని పని. తమ అభిరుచికి తగ్గ బ్లాగుల్ని ఎంచుకునో లేక తమకు అవసరమైన సమాచారం లభించే బ్లాగుల లింకుల్ని అట్టిపెట్టుకుని అప్పుడప్పుడూ చూస్తారేతప్ప, విస్తృతమైన engagement కు ఆస్కారం తక్కువ. ఇక వ్యక్తిగత interaction కు అవకాశం బహుతక్కువ. ఆంగ్లంలో ‘బ్లాగ్ అడ్డా’,వర్డ్ ప్రెస్ అగ్రిగేటర్’ లాంటి అగ్రిగేటర్లు ఉన్నా, వాటి ప్రాచుర్యం ప్రాధాన్యం బహుస్వల్పం. కానీ తెలుగు బ్లాగుల్లో అలాకాదు. ఉన్నవి కొన్ని బ్లాగులవ్వడంతో అగ్రిగేటర్ల ప్రాధాన్యత హెచ్చు. వ్యక్తిగత పరిచయాలకూ ఆస్కారం మెండు. ఈ రెండూ ఒక స్థాయిలో సమస్యాత్మకమే! మరీ ముఖ్యంగా మన తెలుగు సంస్కృతిలో.

విషయవైవిధ్యం లో ఇంగ్లీషు బ్లాగుల్లో ఉన్న తరహా తెలుగుకి రాదు, రాలేదు కూడా. కారణం, ఇంగ్లీషు ఒక సంస్కృతికి చెందిన భాష కాకపోవడం. ఇంగ్లీషు కేవలం కొన్ని భావజాలాలకు సంబంధించిన భాషగా మిగలకపోవడం. దాని విస్తృతికూడా అపారం. అందుకే ఆ వైవిధ్యం సంభవం. మన తెలుగువాళ్ళు ఆముదాలవలసలో ఉన్నా, అమెరికాలో ఉన్నా, చివరకు అంటార్కిటికాలో ఉన్నా మన మార్కు మనదే. మన భావాలూ,అపోహలూ,ఆభిజాత్యాలూ,అహంకారాలూ అస్సలు మారవు. మనది ఎలాగూ closed culture కాబట్టి, విషయవస్తువు సృజనలోనూ అంగీకారాత్మకత పేరుతో నియమాలూ,పరిధులూ తయారవుతాయి. ఇప్పుడు, ‘బ్లాగులు ఇలాగే రాయాలి’ అనే నియమావళికూడా కొందరు రూపొందించే "పవిత్ర"కార్యం చేబట్టబూనుతున్నారు కూడాను. అలాంటప్పుడు మనం బావిలో కప్పలుగా కాక, మహాసముద్రంలో ఈదే గజ ఈతగాళ్ళంగా ఎలా మారేది? అది కుదరని పని.

బ్లాగింగ్ అనేది వ్యక్తిగత అభివ్యక్తి అయినప్పుడు, ప్రతివ్యక్తికీ తగ్గ వైవిధ్యం బ్లాగుల్లో కనిపించాలి. కానీ, అది తెలుగు బ్లాగుల్లో కనిపించడం అసంభవం. కవితల బ్లాగుల్ని వదిలేస్తే, సాధారణ విషయాలమీద రాసే వాటిల్లో వైవిధ్యం తక్కువే. కారణం సాంస్కృతికంగా, సామాజికంగా,రాజకీయం మనకు చాలా నిర్ధిష్టమైన మూసలున్నాయి. ఈ మూసల్లోంచీ మనం ప్రతి ప్రాపంచిక విషయాన్నీ బేరీజుచేసి, అనుభవిస్తాం. అదే అనుభవాల్ని బ్లాగుల్లో గుప్పిస్తాం. కాబట్టి ఇక్కడ కూడా "గ్రూపులు కట్టడం" లేదా వీళ్ళందరూ ఒక గ్రూపని ఇతరులు అనుకోవడం అత్యంత సహజం. ఎవరైనా కాస్త వ్యక్తిత్వంతో రాస్తున్నాకూడా, ఏదో ఒక మిషతో వారిని ఏదో ఒక గ్రూపులో పడేస్తేగానీ మనకు అంగీకరించడానికో, విభేధించడానికో కుదరదు.సొంత భావాలతో ఎవరైనా కనిపిస్తే, మనకు అస్సలు నచ్చదు. వారిని ఏదో ఒక ఇజానికో, పార్టీకో లేక సామాజిక/కుల వర్గానికో అంటగట్టేసి "నిర్ణయించేస్తే"గానీ మన అహానికి తృప్తి ఉండదు. కాబట్టి, కాస్తో కూస్తో "తమదైన" రాతల్ని రాసేవారిని తరిమికొట్టేస్తాం. లేదా మనలో కలుపుకునో లేక వేరే గుంపులోకో కలిపేసి "జై" అనిపించేస్తాం. అలాంటప్పుడు వ్యక్తిత్వాలు ప్రతిఫలించేది ఎలా? ఇది మన సమాజ నిర్మాణం నుంచే వచ్చింది కాబట్టి ఇదీ పెద్దగా పట్టించుకోవలసిన విషయం కాదు. ఇక ఇంగ్లీషంటారా, ఇంగ్లీషులో రాసేవాళ్ళు ఎంతకైనా "బరితెగించొచ్చు". కారణం, నిర్ధిష్టమైన మూసలు లేకపోవడమే!

ఇక వ్యాఖ్యల గురించి. ఇంగ్లీషు బ్లాగుల్లోనూ తీవ్రస్థాయి వ్యాఖ్యలే కాదు, తిట్లు, బెదిరింపులూ, వ్యక్తిత్వహననాలూ సాధారణం. ఇక అనామక వ్యాఖ్యాతల బెడద ఎక్కడైనా ఉండేదే. బహుశా అది మానవనైజం అనుకుంటాను. మన తెలుగు బ్లాగులది "చిన్న ప్రపంచం" కాబట్టి తీవ్రత ఎక్కువ అనిపిస్తుంది. మన hypocritical సంస్కృతిలో చాలా చిన్న విషయాలుకూడా "సున్నితంగా" తయారయ్యి, ‘మా మనోభావాలు దెబ్బతిన్నా’యంటూ గెంతడం మనకు అవాటయ్యిందికాబట్టి, ఆ తీవ్రత కాస్తా ప్రకోపాన్ని తలపించే స్థాయిల్లో ఆవిష్కరింపబడుతున్నాయి. ఇవి మన మరుగుజ్జు అస్థిత్వానికి చిహ్నాలేతప్ప మరొకటి కాదు.

ఎవరు ఏమన్నా మనం బావిలో కప్పలమే. అదే మన అస్థిత్వం. దాన్ని మార్చాలంటే మందమైన తోలు కాదు కావలసింది, కొత్తను ఆహ్వానించగలిగే భావవైశాల్యం. మనకు అంగీకారాత్మకం కాకపోయినా, alternative ideology అవసరం అనే ఒక సృహ. వ్యక్తుల్ని వ్యక్తులుగా గౌరవించి,వారి భావాలకూ, ఆలోచనలకూ,అభిప్రాయాలకూ విలువనివ్వకపోయినా కనీసం సహించ గలిగే ఔన్నత్యం. ఇవి లేనంతరకూ, మన సంస్కృతిలో ఇవి రానంత వరకూ మనమింతే. కాబట్టి, let's be happy in our wells.

*****