బ్లాగు రచన సాహిత్యం ఎందుకు కాదు?

"Literature is not exhaustible, for the sufficient and simple reason that a single book is not. A book is not an isolated entity: it is a narration, an axis of innumerable narrations. One literature differs from another, either before or after it, not so much because of the text as for the manner in which it is read." -- Jorge Luis Borges

ఈ మధ్య ఒక బ్లాగులో జరిగిన చర్చల్లో, బ్లాగుల్లో రాసే రచనలు "సాహిత్యమా" కాదా? అనే ప్రశ్న ఉదయించింది. కొందరు ఘనాపాఠీలు యధావిధి, బ్లాగు రచనలు సాహిత్యం కాజాలవని కరాఖండి నిర్ణయించేసి, చేతులు దులిపేసుకున్నారు. మరొకరు, ‘అసలు బ్లాగు రాతల్ని సాహిత్యంతో పోల్చడమే, సారస్వతానికి జరిగిన అవమానం’గా భావించేశారు. రసస్పందన కలిగించేదేదైనా రచన అయినప్పుడు, ‘రసం’తో కూడిన బ్లాగు రచనలు మాత్రం సారస్వతం ఎందుకు కాదో నాకు అర్థం కాని విషయం. ఇక ‘హితం’ కలిగుంటేగానీ సాహిత్యం కాదనే వ్యాఖ్యానార్థం, ఛాందసవాద సిద్ధాంతంగా కనిపిస్తుందే తప్ప సాహిత్యానికి సరైన అర్థం అని చస్తే అనిపించదు. మరలాంటప్పుడు ఏ నిర్వచనాన్ని అనుసరించి బ్లాగు రాతల్ని రచనలు కావు, సాహిత్యం అసలు కాదు అని అంటున్నారయ్యా అనేది నా ధర్మసందేహం.

"లిఖితమైన లేదా గ్రంథస్థమైన భాగం సారస్వతంగా భావిస్తారు.శాస్త్రగ్రంథాలు, పంచాంగాలు,వార్తపత్రికలు, శాసనాలు ఇవి సారస్వతంగా చెప్పవచ్చు." "సహితస్యభావఃసాహిత్యం.హితేనసహితం సాహిత్యం. ధర్మ ప్రతిపాదనం చేసేది, ప్రీతిదాయకమైనది, ఉపదేశాత్మకమైనిది సాహిత్యం" అనే ‘ఒక పురాతన నిర్వచనాల్ని,ఆధునిక డిజిటల్ యుగంలోకూడా అన్వయించాలనుకునే కొందరు సాంప్రదాయవాదుల మనోవైకల్యాన్ని అంగీకరించాలా?' అన్నది మొదటగా కలిగిన శంక. కేవలం పత్రికల్లో, పుస్తకాల్లో అచ్చైతేనే సారస్వతమా! కంప్యూటర్ మీద అక్షరాల్లో కనిపిస్తే అది సారస్వతం కాకుండా పోతుందా? నీతులు వల్లించి, తియ్యటి కబుర్లు చెబుతేనే సాహిత్యమా! ప్రశ్నిస్తే, కటువుగా ప్రపంచాన్ని ఆవిష్కరిస్తే సాహిత్యం కాకుండా పోతుందా? అని సవాలు చేస్తే, ఈ రెండు నిర్వచనాలూ "హుష్ కాకి" ఐపోవూ!!

నా అభిప్రాయంలో, మనసులోని అనుభూతిని, అభిప్రాయాలను,ఆలోచనలకు అక్షరరూప వ్యక్తీకరణ ఏదయినా సాహిత్యమే. ఆ సాహిత్యం మంచిదా, చెడ్డదా అన్నది వేరే విషయం. రచయిత కలం నుండి జాలువారిన ఈ అక్షరాలు చదువరుల మనసులో కలిగించే రసస్పందన ప్రాతిపదికన అది విప్లవ సాహిత్యమా, లలితసాహిత్యమా, జానపదమా లేక బూతుసాహిత్యమా అన్నది నిర్ధారితమవుతుంది. దేశ,కాల,మాన పరిస్థితులను బట్టి ఈ నిర్ధారణ మారుతుంది. అంతెందుకు, సినిమాపాటలు,మాటలు మాత్రం ఇప్పుడు సాహిత్యం అవలేదా! మరి బ్లాగులు ఇందుకు మినహాయింపవుతాయా?

రచయితలు ఎప్పుడూ సమాజానికి పనికిరావాలని(‘హితం’ ఉద్దేశంగా) రాయరు. “తన” భావనలు సమాజానికి పనికివస్తాయోమో! అన్న ఆలోచనతో రాస్తారు. అంటే, literature is essentially an individual expression. ఆ వ్యక్తీకరణల్ని సమాజం నెత్తికెత్తుకున్నప్పుడో లేక కొందరు బలవంతంగా సమాజం నెత్తిన ఎక్కించినప్పుడో అది “సాహిత్యం” గా గుర్తింపబడుతుంది. ఇలాంటి మూలస్థాయి వ్యక్తీకరణలకు పట్టుగొమ్మలు బ్లాగులు. మరి సారస్వతపరంగా బ్లాగులకు విలువలేదని ఎవరు నిర్ధారిస్తారు? ఒకరు నిర్ణయించే విలువల్ని మనం ఎందుకు అంగీకరించాలి?

ప్రచురింపబడినప్పుడు అందరిచేతా నిరసింపబడి, ఛీకొట్టబడి, కాలగమనంలో అత్యంత ప్రఖ్యాతిగాంచిన సాహితీకుసుమాలు మాత్రం ఎన్నిలేవని? విమర్శకుల నిర్ణయాలకు అతీతంగా, పాఠకులు సాహిత్యంగా నిలబెట్టిన రచనలు మాత్రం లేవా! ఏ రచన అయినా పండిత-పామరాభిమానాన్ని చూరగొన్నట్లయితే దానంతట అదే సాహిత్యమవుతుంది. ఈ విధంగా చూసినా, బ్లాగు రచనలు సాహిత్యమడానికి కొంత సమయం పడితే పట్టొచ్చేమోగానీ, ఆ అవకాశాన్నే కాలరాయాలనే ఆలోచన Elitist ఆభిజాత్యంకాక మరేమిటి?

బొల్లోజుబాబా బ్లాగుల్లో కవితలు రాస్తారుగనక వాటిని కవితలు కాదంటామా? తోటరాముడు ఒలికించే రసరమ్యహాస్యాన్ని సాహిత్యం కాదంటామా? చావాకిరణ్ రాసిన కథల్నీ, నవలనీ సారస్వతం కాదని పక్కనపెడతామా? గార్లపాటి ప్రవీణ్ రాసిన ట్రావెలాగుల్ని, సాహిత్యంకాదని అపహాస్యం పాలవుదామా? పప్పు నాగరాజు గారి వ్యాసాల్ని సాహిత్యం కాదని మూర్ఖత్వాన్ని మూటగట్టుకుందామా? ఇలా ఎందరో కవులు, కథకులు, వ్యాసకర్తలు, రచయితలూ బ్లాగులోకాన వెల్లివిరుస్తున్నారు. వీరిలో ఉన్న తక్కువేమిటి, ముద్రిత రచనల సాహిత్యంలోని ఎక్కువేమిటి?

ప్రపంచ సాహిత్యంలో కూడా, mainstream literature కు ధీటుగా సృజింపబడిన subaltern literature ని కనుక్కుని మరీ కలుపుకుంటున్న తరుణంలో,అస్థిత్వవాద సాహిత్యాల్నీ, బ్లాగు రచనల్నీ చిన్నచూపుచూసే తెలుగు సాహితీ ప్రేమికుల ఛాంధసాన్ని చూసి నవ్వుకోవాలే లేక వారి భావసంకుచితత్వాన్ని చూసి జాలి పడాలో అర్థం కాని పరిస్థితి. సారస్వత కళ వ్యక్తిభావనలు,ఆలోచనలూ,అభిప్రాయాలను సృజనాత్మకంగా వెల్లడించుకోవడానికి కాకపోతే. మడిచి అటకమీద పెట్టుకోవడానికా?

నాకోసం నేను రాసుకుంటాను. నాకు విలువైనవి అనిపించిన భావాలను అక్షరబద్ధం చేసుకుంటాను. అనే స్పూర్తి బ్లాగులకి సొంతం ఈ ప్రక్రియలో, ఆలోచనల్ని ఆస్వాదించే వారు, అభిప్రాయాలతో అన్యోన్యక్రియ సల్పేవారు, స్పందనలకు రసస్పందన పొందేవారు పాఠకులుగా ఖచ్చితంగా లభిస్తారు. Writings will find its readers, they will find the author. అందుకే, బ్లాగుల్లోని DIGITAL LITERATURE నిర్వచనాన్ని, ఉద్దేశాన్ని అర్థం చేసుకోలేని వారికి బ్లాగు రచనలు సాహిత్యం కాదు. కానీ, నేను మాత్రం "ఎందుకు కాకూడదు" అని ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటాను.

****