తెలుగులో ఒరిజినల్ ఆలోచనలు ఎలా వస్తాయి?

సొంత ఆలోచన కావాలంటే సొంత నేపద్యం కావాలి. సొంత నేపధ్యం కావాలంటే మనదైన సిద్ధాంతం కావాలి. మనదైన సిద్ధాంతం కావాలంటే స్వతంత్ర్య తాత్విక సాంప్రదాయం కావాలి. స్వతంత్ర్య తాత్విక సాంప్రదాయం కావాలంటే విభిన్నమైన సాంస్కృతిక,సామాజిక చరిత్ర కావాలి...విభిన్నమైన సాంస్కృతిక,సామాజిక చరిత్రకావాలంటే స్వతంత్ర్య తాత్విక సాంప్రదాయం కావాలి. స్వతంత్ర్య తాత్విక సాంప్రదాయం కావాలంటే మనదైన సిద్ధాంతం కావాలి. మనదైన సిద్ధాంతం కావాలంటే సొంతంగా ఒక నేపధ్యం కావాలి. ఒక సొంతమైన నేపధ్యం కావాలంటే ఒరిజినల్ థాట్- సొంత ఆలోచన కావాలి.

ఫుల్ సర్కిల్ వచ్చాం కదూ! అదే మనదగ్గరున్న సమస్య. ఎక్కడో ఎప్పుడో మధ్యలో ఏదో ఒక లంకె తెగింది. అందుకే తోకపట్టుకుని ముఖం, ముఖం పట్టుకుని తోక అక్కడే తెగ చుట్టేస్తున్నాయి గానీ ముందుకు మాత్రం సాగటం లేదు. ముందుకు సాగటం ఎట్లానో తెలియకపోయినా, కనీసం లంకె ఎక్కడ తెగిందో తెలుసుకుందామని ప్రయత్నిస్తే సమాధానం అంత సులువుగా దొరకదు. కానీ ఒకటి మాత్రం నిజం. There is a historical discontinuity for sure.

"తెలుగు జాతి" భావపరతంత్రత బ్రిటిష్ పాలనకన్నా ముందునుంచే మొదలయ్యిందేమో అనేది నా ఆలోచన. ఎందుకంటే, బ్రిటిష్ వారికి పూర్వంకూడా (వేమన తప్ప) మనవంటూ కొన్ని తెలుగు ఆలోచనలు పుట్టినట్టుగా కనిపించవు. ఏకాకిగా కనిపించే "తెలుగు ఆలోచనల" వేమనను కూడా కులవిరోధిగానో, నాస్తికుడిగానో, చార్వాకుడిగానో, హేతువాదిగానో బ్రాండేసి చుట్టేసామేతప్ప తన ఆలోచనల్లోని తెలుగుతనాన్ని మనం నెత్తికెక్కించుకోలేదు. ఇక మిగిలినవాళ్ళందరూ అనువాదకవులూ, అసమాన సంస్కృత ప్రేమికులూ తప్ప మరొకరు దొరకరు.

సామాజికంగా,సాంస్కృతికంగా, చారిత్రకంగా బహుకొద్ది మందికి చెందిన. ముఖ్యంగా గిరిగీసుకున్న (closed groups) మైనారిటీలకు చెందిన సంస్కృతాంధ్రులది. వీరు బహుజనుల ఆలోచనల్ని క్రోడీకరించకపోవడం, అక్షరరూపంలో భవిష్యత్తుకోసం భద్రపరచకపోవడంతో ఈ మౌఖికజ్ఞానం హరణకు గురయ్యింది. ఇక మిగిలిందల్లా కడుపునిండిన వారు చెప్పుకునే భక్తి,ఆధ్యాత్మికత, వేదాంతం. రాజులని మెప్పించడానికి అల్లుకునే శృంగారం, రసస్పందన. వీటిల్లో ఒరిజినల్ తెలుగు ఆలోచనలకన్నా అప్పటికే సంస్కృతంలో పుష్కలంగా ఉన్న వాటిని ఏరుకోవడం సులువు. అసలే మనోళ్ళు అనువాదాల్లో దిట్టలు కాబట్టి ఇంతేసంగతులు చిత్తగించవలెను అనిపించారు. "తెలుగు జాతీయత"స్ఫూర్తిగాలేని సంస్కృతాంధ్ర సారస్వతం తెలుగు ఆలోచనల్ని ప్రేరేపించలేకపోతే అందులో ఎటువంటి ఆశ్చర్యం లేదు.

బ్రిటిష్ (వలస)పూర్వపు ఉద్యమాలన్నీ మతానికి సంబంధించినవి. సామాజిక జీవన విధానాల్ని పుట్టుకనుంచీ చావువరకూ నిర్దేశించినది మతం. కానీ ఆంధ్రదేశంలో పుట్టి ఆంధ్రదేశంలో (తెలుగులో) మతాన్ని బోధించిన మతస్థాపకులు ఒకరూ మనకు కనిపించరు. పక్క రాష్ట్రాలైన తమిళ నాడుని తీసుకుంటే సంగం సాహిత్యం నుంచీ, శైవ-వైష్ణవ పోరాటాల వరకూ ఆపైన భక్తి ఉద్యమాల దాకా మొత్తంగా మతపరమైన "ఒరిజినల్ థాట్" కనిపిస్తుంది. కర్ణాటకలో వీరశైవం వంటి ఆలోచనా సరళులు పురుడుపోసుకున్నాయి. ఇక కేరళలో అయితే ఏకంగా శంకరాచార్యుడు ఉద్భవించాడు. వాగ్వివాదాలతో, ఖండనతో మతనిరూపణ చేసే మహత్తర నమూనాని ప్రతిపాదించాడు. అదొక విప్లవాత్మక ఆలోచన. కానీ ఆంధ్రదేశంలో...తెలుగులో...తెలుగు జాతిలో...ఇలాంటి పోకడలు అస్సలు కనిపించవు. జీవనపద్దతికి అప్పట్లో మూలాధారమైన మతం విషయంలోకూడా మనవి ఎంగిలి ఆలోచనలేగానీ ఒరిజినల్ థాట్ అస్సలు లేదు.

ఈ ఎంగిలిపోకడకు కూడా మూలం మన సంస్కృత ఉన్మాదమే అనేది కొందరి వాదన. నిజమే కావచ్చు. ఎందుకంటే, తమిళనాడుకి వెళితే దేవుడి మంత్రాలు చాలా వరకూ తమిళ్ లో ఉంటాయి. తమకంటూ ఒక ప్రత్యేకమైన ఆగమశాస్త్రాన్ని స్థాపించుకున్న జాతి తమిళజాతి. కర్ణాటకలో వీరశైవులు పూజావిధానాలనే మార్చారు. సంస్కృతాన్ని మంత్రాలకోసం వాడుకున్నా, వారి కన్నడ ఆలోచనల్ని సంస్కృతీకరించారేగానీ సంస్కృతంలోని ఆలోచనల్ని తేరగా అనువదించుకుని తృప్తిపడలేదు. మనలాగే అదేగొప్ప అని గర్వపడలేదు.

ఇలా సంస్కృత బానిసత్వం నెరపిన తెలుగుజాతికి వలసవాదుల పరతంత్ర్య మేధా పరిజ్ఞానానికి దాసోహం అనడం చేపకు ఈతనేర్పినంత సులభం. ఇప్పుడు వాజ్మయవాదులుగా, సంస్కృతీ పరిరక్షకులుగా నయా-అవతారమెత్తుతున్న వారు గ్రహించాల్సిన సత్యమేమిటంటే సంస్కృతానికి గొడుగుపట్టినవీరే వలసవాద మేధనూ ఆధునిక కాలంలో ప్రతిష్టించి, పట్టంగట్టి పూజించారని. మెకాలే మానసపుత్రులని ఇతరుల్ని అనడం కాదు. వీళ్ళెంత పరతంత్ర-పరాన్న భుక్కులో వీళ్ళే గ్రహించుకోవడం ఒక అవసరం. తెలుగు జాతి ఆలోచనను యుగయుగం నిర్వీర్యం చేసిన వీరికి, ‘తెలుగుని కాపాడే బాధ్యత మీద సాధికారత ఉందా లేదా’ అని ఇతరులు ఆలోచించడం. గత అరవై సంవత్సరాలలో వలసతత్వం చూపిన దారిలో కాకుండా "ఆంధ్రజాతి" కోసం ఒక్క సొంత ఆలోచనని కూడా సృష్టించని ఈ మేధావులు తెలుగు పరిరక్షణకోసం పూనుకుంటే, ఒరిజినల్ థాట్ వస్తుందా అనేది నాకు సందేహమే.

తమిళ జనులు ద్రవిడ ఉద్యమంలో ఊగిపోతుంటే, "మాకు సంస్కృతంతో పేచీలేదు. హిందీతో అసలు గొడవలేదు." అని ద్రవిడ ఉద్యమాన్ని వెన్నుపోటు పొడిచిన తెలుగుజాతి భాష దాస్యాన్నివీడే ఆ ఒక్క ఆధునిక అవకాశాన్నీ చేజేతులారా నాశనం చేసింది ఈ ఘనులే. "కన్నుగానని వస్తుతత్వము/ కాంచనేర్పురు లింగిరీజులు/కల్లనొల్లరు; వారి విద్యల/కరచి సత్యము నరసితిన్" అనుకున్న మన "ఆది" వలసమేధావులు ఎవరో కొత్తగా చెప్పాల్సిన పనిలేదు. వారిప్పుడు తెలుగును కాపాడి, తెలుగు ఆలోచనను పుట్టిస్తామని ఉర్రూతలూగితే శంకించడంలో తప్పేముంది?

మొదటగా సంస్కృతం, ఆ తరువాత "ఆధునిక దృష్టి"గా ఆంగ్లేయుల ద్వారా ప్రచారంగావింపబడిన క్రైస్తవ సాంస్కృతిక లిఖిత వ్యాఖ్యాన సాంప్రదాయాల్లోని లాభఫలాల్ని తొలుతనే గ్రహించేసి, మానసిక మేదోపరమైన మతమెప్పుడో మార్చుకున్న ఈ ఘనులు, ధురంధరులు తెలుగును, తెలుగు ఆలోచననూ ఏ మూసను ఉపయోగించి కాపాడుతారో తెలుసుకోవాలనుకోవడం న్యాయం కాదా?

అందుకే తెలుగులో ఒరిజినల్గా ఎలా ఆలోచించాలి అనేది వీరి గుత్తాధిపత్యానికి వదిలెయ్యకుండా అందరం ఆలోచించాలి.

****