మగాళ్ళు ‘ఈవ్ టీజింగ్’ ఎందుకు చేస్తారు ? Part 2

‘ఈవ్ టీజింగ్’ పైన ఇంతకు మునుపు నేను రాసిన టపా పైన జరిగిన చర్చ దాదాపు మొరాలిటీ (morality) పై ఉండటం కాస్త ఆశ్చర్యంతో పాటూ బాధని కలిగించింది. దానితో పాటూ సెక్స్ గురించి ఉన్న సామాజిక విలువల పట్ల మన భారతీయుల్లో ఉండే over obsession విస్మయానికి గురిచేసింది. కొన్ని ఆలోచనల తీవ్రత ఎలా ఉందంటే, ‘మనుషుల్ని చంపైనా సరే దేవాలయాన్ని నిర్మిస్తాం’ అనే తీరులో, ‘ఈవ్ టీజింగ్ ఉన్నా ఫరవాలేదుకానీ మన సమాజ విలువల్ని మాత్రం ప్రశ్నించకూడదు’ అన్నట్లుగా అనిపించాయి.

మూలకారణం ఇదీ అని కొన్ని పరిశోధనలు చెబుతున్నా, ఆ పరిశోధనల్ని ప్రశ్నిస్తున్నామేగానీ, సమస్య తీవ్రతను అర్థం చేసుకుని కనీసం తమకు తోచిన పరిష్కారాన్ని చెప్పలేకపోతున్నాం. కొందరు కొన్ని పరిష్కారాలు చెప్పడంకూడా జరిగింది. ఆ చర్చల్ని క్రోడీకరించి ఇక్కడ అసలు సమస్య తీవ్రతని విపులంగా చర్చించడానికి ప్రయత్నిస్తాను. పరిష్కారాలు ఈ టపాకు వచ్చిన స్పందనల్ని దృష్టిలో ఉంచుకుని తరువాత భాగంలో వివరిస్తాను.

‘ఈవ్ టీజింగ్’ అనే పదం ఈ సమస్య తీవ్రతను మరుగుపరుస్తోందని నా అనుమానం. అసలు ఈ పదానికి అర్థమేమిటి? థెసారస్ డిక్షనరీ ప్రకారం, ఈ పదం native English పదం కాదట, దీని పుట్టుక మన భారతదేశంలోనే జరిగింది. దీని అర్థం "harassment of women". ఈ అర్థం యొక్క అమానుషత్వం ఆ పదంలో కనబడుతోందా, అన్నది ప్రశ్నార్థకమే! అంటే, ఈ పదం ప్రయోగమే సమస్యను సాంకెతికంగా మరుగుపరిచడానికి (euphemism) చేసిన ప్రయత్నమన్న మాట.

ఇక సమస్య తీవ్రత గురించి చెప్పాలంటే, చాలా మంది మహిళలు...కాదు కాదు...అందరు భారతీయ మహిళలూ ఈ సమస్యను ఏదోఒక స్థాయిలో అనుభవించినవారే.మరి ఇంత విస్తృతమైన ఉన్న ప్రాబ్లమ్ గురించి కనీసం పెద్దస్థాయి చర్చకూడా ఎందుకు జరగదంటే, ‘ఇలాంటివి జరుగుతూ ఉంటాయ్, వీటి గురించి మర్చిపోవాలి’ అనే నిరాసక్తత. మానభంగం జరిగినా ‘she might have asked for it' అనే మగదృక్కోణం (ఇది ఆడవాళ్ళలో కూడా ఉంటుంది). ‘ఇది మామూలే’ అనే అలవాటుపడినతనం. ‘ఇలాంటివి బయటకి చెప్పుకుంటే, సిగ్గుచేటు’ అనే సామాజిక కండిషనింగ్. వెరసి ఇదొక వికృత సామాజిక రుగ్మత అన్న నిజం మరుగునపడిపోయి, స్వేచ్చగా ఆడవాళ్ళని ఈ సమస్యను అనుభవించడానికి వదిలేసాం. చాలా గొప్ప "యత్ర నార్యస్తు పూజ్యంతే" సంస్కృతి కదా మనది! ఆ మాటే నిజమయ్యుంటే, ఈ దేశంలో దేవతలు కాదు దెయ్యాలు వాసం చేస్తుండాలి.

ఈ సమస్య యొక్క రూపాల్ని కొంత చూద్దాం.

చూపులు: దీనికి ముద్దుగా దీన్ని ‘సైట్ కొట్టడం’ అని పేరు. యుక్తవయసులో అమ్మాయి అబ్బాయిల్నీ, అబ్బాయిలు అమాయిల్నీ చూసుకోవడం సహజం. కానీ ఇది ‘సమస్యగా’ కొన్ని ప్రత్యేక పరిస్థితుల్లో తయారవుతుంది. కాలేజిలో నా స్నేహితురాలు ఈ విషయంగా బాధపడుతుంటే, "అబ్బాయిలు చూడకపోతే, చూడలేదంటారు. చూస్తే ఇలా బాధపడతారు" అని నేన్నదనికి తను , "looking is OK with us, but preying at us is not very acceptable" అంది. తన భావం తెలుగులో చెప్పాలంటే, "చూడ్డం వరకూ మాకు సమస్యలేదు, కాని తినేసాలా చూస్తేనే కాస్త ఇబ్బందిగా ఉంటుంది" అని. ఈ విషయాన్ని కాస్త పొడిగిస్తే, ‘కొందరి మగాళ్ళచూపులు, కళ్ళతోనే బట్టలు ఊడదీసినట్టుగా అనిపించి అసహ్యం వేస్తుంది’ అని. ఇప్పుడీ చూపులకి మొబైల్ కెమెరాలూ, రివ్యూ మిర్రర్ లూ తోడయ్యాయి.అంటే సమస్యని ఎంత లోతుగా అర్థంచెసుకుంటే అంత అసహ్యం వేస్తుందని నాకు తెలిసింది. అసలు సమస్యే లేదు, ఇదొక accepted culture అనుకుంటే, అసలు సమస్యే లేదు అని కూడా అర్థమయ్యింది. కానీ I prefer to understand the issue rather than keeping it under the carpet.


కూతలు : ఇంగ్లీషులో cat calling అనే ఒక పదం ఉంది. ఈ విధానానికి తగిన పదం అదే అనుకుంటా. అమ్మాయిలను చూడగానే అరుపులూ, కేకలూ,ఈలలూ వెయ్యాలనిపిస్తుంది కొందరికి. ఈ కామెంట్లు అమ్మాయి డ్రస్సుతో మొదలై అంగాల వర్ణన వరకూ వెళ్తాయి. ఇక్కడ హద్దులు కొన్నిసార్లు ఎంతగా మితిమీరిపోతాయంటే, ఈ ప్రబుద్ధులు చిన్నపిల్లల్ని కూడా వదలరు. "పిల్లే ఇంత బాగుంటే, తల్లెలా ఉంటుందో" అనికూడా తమ సృజనాత్మకతనూ, extended imagination ను ప్రదర్శిస్తారు.ఈ వికృతం సాధారణంగా గుంపులుగా ఉండే మగవాళ్ళు చేస్తారు. ఒంటరిగా ఉంటే నోరు కూడా పెగలని మగాడు, మంది తోడుంటే మృగమైపోతాడన్నమాట. దీన్ని బట్టి తెలిసేదేమిటంటే, ఈ సంస్కృతి ‘మెజారిటీ’కి అంగీకారమైనది అని. మన ప్రజాస్వామ్యం ప్రకారం దీనికి లైసెంస్ ఇవ్వాల్సిందే. కొందరిని ఇలా ఎందుకు చేస్తారని అడిగితే "just for fun" అన్నారట. ఎదుటివాళ్ళు ఎంత బాధపడతారో కూడా తెలీకుండా అనుభవించే ఆనందాన్ని fun అనాలా, లేక పైచాచికత్వం అనాలా? ఆడాళ్ళుపడే బాధకి కొలమానాలు లేవుగనక, let them have fun అనుకుని సరిపెట్టుకుందామా?

చేతులు - చేతలు: బస్టాపుల్లో,బస్సుల్లో, వర్క్ ప్లేస్ లో, బజార్లో , షాపింగ్ మాల్లో, లోకల్ ట్రైన్ లో, సినిమా హాల్లో ప్రతిచొటా ‘యాక్సిడెంటల్’ గా తగిలే చేతులు, ఆ చేతులు అప్పుడప్పుడూ మితిమీరి చేసే చేతలు. ఇది, ఈ సంస్కృతిలో మరోస్థాయి. ఎందుకు చేస్తారూ అంటే, "I get a guilty pleasure out of it" అన్నాడత ఒక పట్టుబడిన ఈవ్ టీజర్. తప్పని తెలుసు, కానీ అలా చెయ్యడంలో ఆనందం అనుభవిస్తాడట. అది ఒక మానసిక రుగ్మతలాగా వినిపించడం లేదూ? అంటే, మన చుట్టుపక్కల చాలా మంది ఇలాంటి మానసి రోగులున్నారన్నమాట.మరి వీరిని చికిత్స చేసి బాగు పరుద్దామా? పోలీసులకు పట్టిచ్చి శిక్ష వేయిద్దామా? లేక మూలాలని తెలుసుకుని పరిపూర్ణగా సమాజాన్ని శుద్ది చేద్దామా?పైన చెప్పిన అన్ని దశలూ sexuality కి సంబంధించినవైతే, మరి సమాధానం ఎక్కడ వెదకాలి ? పరిష్కారం ఎక్కడ చూడాలి? సమస్య లేదనుకుని కళ్ళు మూసుకుందామా? ఉన్నా అది మన ఆడవాళ్ళకి రాలేదని తృప్తిపడదామా? సమస్యకు సమాధానంగా పరిశోధనలు చెప్పినవాటిని "నేతి నేతి"(ఇది కాదు ఇది కాదు) అని వాయిదా వేద్దామా? తప్పించుకు తిరుగుదామా? మన సామాజిక విలువల్ని గట్టిగా పట్టుకుని మహిళల్ని మాత్రం ఈ పైచాచికానికి బలిచేద్దామా?చర్చ జరగాలి. సమాధానాలు కావాలి. అవి తప్పుడు అపోహలనుంచీ కాక విజ్ఞత, వివేచన కూడిన ఆలోచననుంచీ రావాలి.

----------------