‘దొంగ’ హీరోలు

బహుభాషా నటుడైన రమేష్ అర్వింద్ (రుద్రవీణ, సతి లీలావతి Etc.) ఈ మధ్య ‘యాక్సిడెంట్’ అనే కన్నడ సినిమాలో హీరోగా చేస్తూ, రేడీయోజాకీ పాత్రని పోషించాడు. టీవీలో ఛానళ్ళు నొక్కుతున్న నాకు తన ఇంటర్వూ ఒకటి కనబడింది. "అసలు రేడియోజాకీ పాత్ర ఎందుకు పోషిస్తున్నారు?" అన్న ప్రశ్నకు అతడి సమాధానం, "ఈ మధ్య యువత చాలా విన్నూతనమైన ఉద్యోగాలు చేస్తోంది. వాళ్ళతో ఐడెంటిఫై చెయ్యబడితే బాగుంటుందని, ఈ పాత్రను అలా తీర్చిదిద్దాం. అంతేకాక, ఈ మధ్య ఒక సినిమా ప్రమోషన్ కోసం ఒక రేడియో స్టేషన్ కి వెళ్ళిన నేను, వ్యక్తిగతంగా ఈ ఉద్యోగశైలిపట్ల ఆకర్షితుడ్నయ్యాను. అందుకే ఇలా ప్రయత్నించాం" అన్నాడు.



ఈ ఇంటర్వ్యూ చూసిన మరునాడు థియేటర్లో ‘రేస్’ అనే హిందీ సినిమా చూసాను. ఈ సినిమాలో హీరో,హీరోయిన్, విలన్, కామెడియన్ అనే భేధం లేకుండా అందరూ మోసగాళ్ళు, దొంగలూ, డబ్బుకోసం హత్య చెయ్యడానికి కూడా వెనుదియ్యని మహామహులూ కనబడ్డారు. అన్నాతమ్ముడా, ప్రియురాలాపెళ్ళామా, పోలీసాదొంగా అన్న తేడాలేకుండా ఒకర్నొకరు దగా చేసుకుంటూ దర్జాగా నడిచిన కథయిది. పైపెచ్చు ఒక పేద్ధ కమర్షియల్ హిట్ కూడా. ఈ సినిమాచూసిన తరువాత నాకర్థమయ్యిందేమిటంటే, BAD BOY is the new HERO అని.



ఈ సినిమాచూసి నేను తెలుసుకున్న పరమ సత్యాన్ని నామిత్రుడొకడికి అర్జంటుగా ఫోన్ చేసి చెప్పాను. అటునుంచీ ఒక్క క్షణం నిశ్శబ్ధం తరువాత విలన్లా నవ్వుతూ, "ఓరి మూర్ఖుడా! ఆంధ్రాలో లేక నువ్వు బతికిపోయావుగానీ, తెలుగు హీరో ఎప్పడో దొంగగా మారిపోయాడ్రా ఫూల్" అని నా కళ్ళు తెరిపించాడు. ఆ తరువాత కళ్ళుమూసుకునొక్కసారి మననం చేసుకుంటే, ఆల్రెడీ కళ్ళుతెరిచిన నా కళ్ళలో నీళ్ళుతిరిగాయి. 2007 లో పెద్దహిట్లైన పాప్యులర్ హీరొల సినిమాలన్నింటిలోనూ కథానాయకుడు దొంగో,ఫ్యాక్షనిస్టో, హంతకుడో,మోసగాడో లేక అంతకన్నా బరితెగించేవాడోగానే కనిపించి ప్రేక్షకులకి విందులు చేసారు. 2006 సంవత్సరమూ అందుకు మినహాయింపుకాదు.ఇక 2008 లోనూ పెద్ద మార్పొచ్చినట్లు అనిపించడం లేదు. అంటే, మొత్తానికి మన సినిమాలల్లో సాధారణ మనుషులో, మర్యాదగా ఉద్యోగాలు చేసుకునేవాళ్ళో, కళాకారులో హీరోలుగా కనబడే అవకాశం అస్సలు లేదన్నమాట.



ఇంత జ్ఞానోదయమైనా నిరాశ చెందక అవిశ్రామంగా వెతికి రెండు సినిమా పట్టుకున్నా, మొదటిది ‘ఆడవారి మాటలకూ అర్థాలే వేరులే’, రెండోది ‘హ్యాపీడేస్’. ‘ఆడవారి మాటలకు...’లో హీరో(వెంకటేష్) ఒక సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్. ఇదేమాట నా సాఫ్ట్వేర్ మిత్రుడికి చెబితే, వాడు తిట్టిన తిట్లు వినలేక నా చెవిపోటొచ్చింది. "వాడు చేసే ప్రాజెక్టేమిటి, వాడు జాయినైన కంపెనీ ఏమిటి, ఒక్కరాత్రిలో వాడు సాల్వ్ చేసే ప్రాబ్లమెమిటి, వాడ్ని తేరగా ఫారిన్ ఎందుకు పంపుతారు" అంటూ నానా ప్రశ్నలూ వేసి, నా ఆనందాన్ని కాస్తా "తుస్సు" మనిపించాడు. అంటే తేలిందేమిటయ్యా అంటే, పాత్ర ఉన్నా అది నిజంగా నిజానికి చాలా దూరం అని.



ఇక మిగిలిన ‘హ్యాపీడేస్’ని పట్టుకుని నేను హ్యపీగా ఉండగా, ఆ ఆనందమూ నిలవలేదు. దానిమీదా నాకు చాంతాడంత జ్ఞానాన్ని ఇంజనీరింగ్ చదివిన నా మిత్రులు అందిస్తే, అసలు ఆ సినిమాలోని పాత్రల పాంతీయత, భాష, భావాలపై ఒక తీవ్రమైన లెక్చర్ నా ఇంకో ఔత్సాహిక సినిమా ప్రేమికుడి ద్వారా వినక తప్పింది కాదు. అంతా వినిపించాక, "అయినా గుడ్డిలో మెల్ల అనుకుని ఈ సినిమాను ఒక సారి చూసి, ప్రయత్నాన్ని ప్రశంసించొచ్చుగానీ, ఏముందని అవార్డులమీద అవార్డులిస్తున్నారో ఈ అమెచ్యూర్ ఫిల్మ్ కు" అని సూత్రీకరించేసాడు. చివరాఖరికి నామీద దయతల్చి, "నీ బాధ దొంగ హీరోలగురించి కాబట్టి, ఈ రెండూ సినిమాల్నీ మినహాయించుకుని సంతోషించు" అని స్వాంతన పలికాడు.



ఏదిఏమైనా, ఇంత శోధన తరువాత నేను సాధించిన నిజం మాత్రం, మన ఖర్మకు ప్రస్తుతానికి ‘దొంగలే మంచి హీరోలు’ అని.

----------------------------------------