సాంప్రదాయం - ఆధునికత

ఈ మధ్య నా టపాల్ని చదివిన ఒక మిత్రుడు నీది (సామాజిక)వర్గ పోరాటమా? సైద్ధాంతిక విభేధమా లేక ఆధునికతను సమర్ధిస్తూ సాంప్రదాయకతపై విరోధమా? అని కొన్ని existential ప్రశ్నలు అడిగేసాడు. "అవన్నీ వేరు వేరు ఎలా అవుతాయి" అనేది నా ప్రశ్న. కానీ ఇవన్నీ inter related అనేది అర్థం చేసుకోవాలంటే ఈ "సాంప్రదాయం- ఆధునికత" (Tradition and Modernity) అనే పడికట్టు పదాల్ని అర్థం చేసుకోవల్సిన అవసరం ఎంతో ఉందనిపిస్తుంది. ముఖ్యంగా my interpretation of these words is much more important to me in this context.

ప్రచలితమై ఉన్న ప్రాపంచిక నియమనిబంధనల్ని ‘సాంప్రదాయం’గా వ్యవహరిస్తే, ‘ఆధునికత’ అనేది ఆ సాంప్రదాయానికి మార్పుగానో లేక వ్యతిరేకంగానో ప్రతిపాదించే ప్రత్యామ్న్యాయ సూత్రణ అనుకోవచ్చు. ఈ వ్యాఖ్యానాన్ని చర్చకు అంగీకరిస్తే, ఆధునికత సాంప్రదాయం యొక్క కొన్ని మార్పులో భాగంగానో లేక మహాఅయితే కొంత విభేదిస్తూనో కనిపిస్తుందేతప్ప ఒక విప్లవంగా ఎన్నటికీ అనిపించదు. ఎందుకంటే, ఆధునికత విభేధం, "మారాల్సిన" కొన్ని సాంప్రదాయాలతో ఉంటుందేతప్ప paradigm shift కోరుకోదు. సాంప్రదాయకతను త్రోసిరాజని ప్రత్యామ్న్యాయ స్థాపనకు పూనుకోదు. కేవలం ఒక alternate vision ని ప్రకటిస్తుంది అంతే.

ఈ దారిలో, ప్రత్యామ్న్యాయ విలువలు ప్రజాస్వామికంగా ఉన్నంతవరకూ వాటిమధ్య ఘర్షణకు తావులేదు. "ఎవరిష్టం వారిది" అన్న తరహాలో ఈ స్రవంతులు రైలుపట్టాల్లాగా ఎప్పటికీ కలవకుండానో లేక అప్పుడప్పుడూ కలిసి విడిపోతూనో ప్రయాణించెయ్యొచ్చు. అందుకే శంకరాభరణం శంకరశాస్త్రి తరహాలో "నేనింతే" అంటే వారితో నాకు సమస్యలేదు. హాయిగా పక్క పట్టాల్ని చూసుకుంటూ ప్రయాణించెయ్యొచ్చు. మహాయైతే అప్పుడప్పుడూ కొన్ని సాంప్రదాయాల్ని ప్రశ్నించి, వ్యతిరేకించి ఆధునిక పంధాను పరిచయం చెయ్యడానికి కొన్ని చర్చలు జరిపి తప్పుకోవచ్చు. వారూ తమ వంతుగా నన్ను "సంస్కరించడానికి" ప్రయత్నించినా పెద్ద విఘాతం కలగదు.

సమస్య వచ్చేదల్లా శంకరశాస్త్రులు కాలేని టింకరశాస్త్రులతోనే. వీరి సాంప్రదాయ ప్రతిపాదనే లోపభూయిష్టం. నిబద్ధత ప్రశ్నార్ధకం. ఆధునికత పేరుతో మనమేదైనా ప్రతిపాదన చేస్తే వీరు వెంఠనే వారే first hand గా చదవని "వేదాలు,శాస్త్రాలూ,పురాణాలూ" అంటూ "నిజమైన(?)" సాంప్రదాయాలవైపు వేలుచూపుతారు. హిందూమతంలో "కులవివక్ష నశించాలి" అని మనమంటే, అసలు అనాదిగావస్తున్న హిందూమతంలో కులప్రస్తావనే లేదంటారు. ఆదిసాంప్రదాయాలు ఆధునికతతో మమేకమయ్యాయి. అవే మన ఆధునికతకు పట్టుగొమ్మలన్నట్టుగా వాదిస్తారు.

ఆధునికత అందించే వస్తుసామాగ్రిని అమితంగా ప్రేమించి,కాంక్షించి వాటికి అనుగుణంగా విలువల్ని తాకట్టు పెట్టే ఈ టింకరశాస్త్రులు క్రీస్తుపూర్వంలో ఎప్పుడో చెప్పబడిన పుక్కిటిపురాణాల్ని ఉటంకిస్తూ, జరిగిన - జరుగుతున్న నిజాల్ని మర్చి, గత కాలపు వైభవంలో బ్రతకమంటారు. ఆధునికతకూ ఆదికాలానికీ మధ్య అగాధమే లేదంటారు. As if ఇప్పుడే హిమాలయాల నుంచీ తపస్సుతరువాత వచ్చి, గడ్డం మీసాలు గొరిగి కార్పొరేట్ ఆఫీసు గుమ్మం తొక్కిన ఫీలింగిస్తారు. వేదాలు,ఉపనిషత్తుల కాలం నుంచీ ఈ కాలానికి మనం ప్రయాణించడానికి మధ్యన సవాలక్ష మార్పులొచ్చి "ఆదిసాంప్రదాయం" చంకనాకిపోయిందని మనం చెబితే, అమెరికాలో బీరుమగ్గు చేతిలో పట్టుకుని అర్జంటుగా "వీడొక సంస్కృతి ద్రోహి. దేశద్రోహి" అని తీర్మానాలు (ఫత్వాలు) జారీచేస్తారు.

వీళ్ళకు మతపరమైన chauvinism తప్ప సాంప్రదాయం మీద మక్కువ ఏమీ ఉండదు. ఆధునికత ఫలాల్ని మొట్టమొదట అందుకుని, మిగతా వర్గాలకు అందకుండా చెయ్యాలనే దుగ్ధతప్ప నిబద్ధత ఉండదు. వీళ్ళ లాజిక్ ఎంత విశాలంగా ఉంటుందంటే "ఏ దేశమోడైనా ఫరవాలేదు మా కులపోడైతే చాలు" అన్నంత లోపాయికారిగా ఉంటుంది. ఇంగ్లీషోడు తనతో తీసుకొచ్చిన విక్టోరియన్ నైతిక విలువల నుంచీ లిబరలిజందాకా వీరి ఉన్నతికి,వినిమయ దృష్టికీ "పనికొచ్చే" సిద్ధాంతాలన్నింటినీ ఔపోసనపట్టి, వీలైతే ప్రక్షిప్తాలుగా వాటిని వేదాల్లో జోడించి తమ దూల ఒదిలించుకున్నారు. ఇప్పుడు "సాంప్రదాయం! సాంప్రదాయం!!" అని నాటకాలాడుతూ కాలక్షేపం చేస్తుంటారు.

హిందుత్వ రాజకీయధోరణుల పుణ్యమా అని ఈ నియో-సాంప్రదాయ వాదుల తాకిడి సమాజంలో పెరిగింది. అదే ద్వంద్వధోరణి బ్లాగుల్లోనూ ఉంది. ఇక్కడ విలువలతో పేచీ లేదు. ఆభిజాత్యాలతోతప్ప. ఇక్కడ ఆధునికత సమస్య కాదు. ద్వంద్వం ప్రవృత్తితో తప్ప. ఇక్కడే నా ప్రతిఘటన మొదలౌతుంది. నా విరోధం, విబేధం వీరితోనే. అది వర్గం,సాంప్రదాయం, ఆధునికత, అస్తిత్వం, ఆలోచన,అభిప్రాయబేధం లాంటి అన్నిటినీ కలగలిపి సాగుతుంది.

*****