నా జ్ఞాపకాల పొరల్లో, బాల్యప్రేమల గుభాళింపులు

మా ఐదేళ్ళ అవినాష్ కళ్ళు, ‘కత్రీనా కైఫ్’ మోము కనపడగానే వెలిగిపోతాయి. అదేమి బాల్యచాపల్యమో తెలీదు.నిజంగా, "అంత చిన్నపిల్లాడి మనసులో తెలీయని ప్రేమభావాలుంటాయా?" అంటే అంత సులభంగా సమాధానం చెప్పలేం. సరదాగా అడిగితే, "అఛ్ఛీలగ్తీహై!" అని హిందీలో సిగ్గుపడతాడు. ఈ రోజు మావాడు , "సింగ్ ఈజ్ కింగ్" అనే కత్రీనా పాట టీవీలో కళ్ళప్పగించి చూస్తుంటే, తఠాలున నా జ్ఞాపకాల పొరల్లోంచీ, బాల్యప్రేమల గుభాళింపులు గుప్పుమన్నాయి.



నిజమే! ఊహతెలీని రోజుల్లోకూడా నా మదిలో వగలరాణులుండేవారు. పక్కింటి అమ్మయో, ఎదురింటి అందమైన ఆంటీయో కారు సుమండీ. నాబాల్యప్రేమల ఊహల్లో తెరనేలే తారామణులే, నా ప్రేమను వెలిగించిన తారాదీపాలయ్యేవారు. చెప్పడానికీ, అదీ బాహాటంగా చెప్పడానికి ఇబ్బందిగా అనిపించినా ఇది మాత్రం నిజం. నా ఈజ్ఞాపకాల తోరణాలు సద్యోజనితం.



అప్పుడు నావయసు నాకేతెలీదు, కానీ ఏదో పేరుతెలీని బ్లాకన్డ్ వైట్ సినిమాలో, చేతిలో బ్యాంట్మింటన్ బ్యాటూ,తెల్ల టీషర్టూ,పొట్టి నిక్కరూ వేసుకున్న లలనామణి ‘కాంచన’నుచూసి మనసుపారేసుకున్నాను. ఆ సినిమాలో కృష్ణ హీరో అనుకుంటా ! కాంచనపక్కన తను నిలబడి ప్రేమించినప్పుడల్లా, నా హృదయం వేయిముక్కలైన వైనాన్ని ఎట్లాచెప్పేది? ఆ తీవ్రత, అర్థంకాని అలజడీ అనుభవిస్తేనే తెలుస్తుంది. తనే నా మొదటి గ్లామర్ క్వీన్...



ఒక శుభదినాన, కేవలం పాతసినిమాలు పొద్దునపూట మాత్రమే ధియేటర్లో వేస్తున్న తరుణాన, "ఓ హలా..నాగినీ" అంటూ నా హృదయక్షేత్రంలో నగారామోహించిన ముగ్ధమోము సుందరి, ముద్దుమాటల తొలకరి బి.సరోజాదేవి. అప్పటికి నాకు కన్నడ భాషతెలీదుగానీ, తన తెలుగులో ఉన్న కన్నడయాసని మనస్పూర్తిగా ఆరాధించి, అభిమానించేసాను. ‘జగదేకవీరుని కథ’లో రామారావు అంతమంది అమ్మాయిల్ని భార్యలుగా కోరి తండ్రిచేత దేశబహిష్కృతుడు కాబడతాడుగానీ, నేనైతే ఒక్క సరోజాదేవితో సరిపెట్టేవాడినే అనుకున్నాను. ఇప్పటికీ అనుకుంటానుకూడా!



నలుపుతెలుపులు దాటి వెండితెర పంచరంగులుపులుముకున్నా, ఆ ఈస్ట్మన్ రంగుల జమానాలో నా కంటికింపైన నారీమణెవ్వరూ లేరనే చెప్పుకోవాలి. వాణిశ్రీ, శారదలు రాజ్యాలేలినా, నాహృదయ సామ్రాజ్యం పొలిమేరల్లోకికూడా వీరు ప్రవేశార్హతనోచుకోలేదు. జమునా,జయలలిత, చంద్రకళ తమ జాణతనాన్ని పండించినా, నా జామురాతిరి కలల కొనలనికూడా తాకలేకపోయారు.



చిన్నపాప పెద్దదై, ‘పదహారేళ్ళ’కే కొన్నివేల శతఘ్నుల్ని పేల్చిన శ్రీదేవిని ఆ సినిమాలో చాటుగా చెయ్యడ్డంపెట్టుకుని వేళ్ళసందుల్లోంచీ చూసిన క్షణం ఇంకా నాకు బాగా గుర్తు. ఒక్కటికెట్టుపై రెండాటల రోజున చూసిన సినిమా ఇది. దీనితోపాటూ మరో సినిమా చూపుతారన్నా, చూసింది పదాటలతో సమానం అనిపించిన ఆ అనుభవం, చెప్పినా అర్థమయ్యేనా? వేళ్ళ సందుల్లోంచీ, "ఎవరేమనుకుంటారో" అని చాటుగా చూసిన అందాలు కళ్ళనిదాటి, ఎప్పుడో గుండెల్లో నిండాయంటే, ఎట్లా వివరించేది?



"మౌనమేలనోయి...ఈ మరపురాని రేయి" అంటూ పవిత్రమైన సినిమాల దర్శకుడే ప్రేమలోపడితీసిన పాటలో, షవర్ కింద జయప్రదని చూసి చలించని హృదయం ఉంటుందా? నా వయసప్పుడు...ఎందుకులెండి, విని మీరిబ్బందిపడతారు. నాకు సౌందర్య దృష్టిని ప్రసాదించిన దేవతలకు నమస్సులర్పించడం, జయప్రదనారాధించడం తప్ప అప్పుడు నేను చెయ్యగలిగింది ఏమీ లేదనిపించింది. స్త్రీత్వపు మధురస్పర్శని మనసుకి చూపిన మందగమనకు నా మన:సుమాంజలి.



ఫోటోలో ఉన్న అగ్నిని తను ప్రేమిస్తున్నా, విజయశాంతి వన్నెల్ని వలచిన నాకనులు ‘అగ్నిపర్వతా’లైన తీరు నాకుతప్ప అన్యులెవ్వరికీ తెలీదు. "ఈ గాలిలో...ఎక్కడొ అలికిడి...అక్కడే అలజడి" అన్నపాటలోని పదాలకు అర్థం పూర్తిగా తెలియకున్నా, భావం మాత్రం మళ్ళీ ఇంకోసారి సినిమా చూడమని చెప్పిన. మూడోరోజు మళ్ళీ ధియేటర్ కెళ్ళిన నేను, ఆ పాటకోసం అంకెలు లెక్కపెట్టుకుని ఎదురుచూసిన ఆత్రాన్ని, ప్రేమనికాక మరేమనుకోవాలి? నిజమే, ప్రేమించాను ఫోటోలో ఉన్న కృష్ణని చంపాలన్నంత ఈర్షపుట్టేంతగా ఆ క్షణాన ప్రేమించాను.



‘అహనా పెళ్ళంట’, ‘మజ్ను’ ఇంకాఎన్నో సినిమాల్లో తెరమీద తను ప్రత్యక్షమైతే, నా మనసు ఆకాశంలో నక్షత్రమై మెరిసిన ఘడియలెన్నో. "కళ్యాణ వైభోగమే...ఈ సీతారాముల కల్యాణమే..." అని తను సిగ్గుపడుతుంటే, "నాకోసమేనేమో!" అని భ్రమించిన తరుణాన, నన్నునేను అభినందించుకున్న పిచ్చినెలా మర్చిపోవాలి? రజని తన పేరు, పక్కింటి అమ్మాయిలాంటి సింప్లిసిటీ తనతీరు. చాలా మందిని ప్రేమించినా, పెళ్ళికోసం మాత్రం ఎవరైనా రజనిని కోరాల్సినవారే! వారిలో నేనూ ఒకడిని. చెప్పాపెట్టకుండా తను చిత్రసీమని వదిలిన నాడు, సినిమా సినిమాలో తనకోసం వెదకి వేసారిన నా మనసెంత బాధపడిందో చెబితే మాత్రం తెలుస్తుందా? ఇప్పటికీ నా కనులు తనకోసం వెదుకుతాయి. తన సమాచారం కోసం చెవులు తరుస్తాయి.



ఆ తరువాత నాకు వయసొచ్చింది. క్లాసులోని కవితా, పక్కింటి పంకజాలు కూడా అందంగా అనిపించారు, తెరతారామణుల్ని మరిపించారు. "కానీ ఏంలాభం?", ఆ ఆనందాలు, అనుభవాలూ, ఆలోచనలూ,ఆరాధనలూ, అద్వితీయ ఆకర్షణలూ లేవు. కేవలం నిజాలూ, నీరసాలూ, నీకూ-నాకూ అనే లావాదేవీలే తప్ప మురిపాలూ,లాలిత్యాలూ ఎక్కడ?



మరిప్పుడు!?! శ్రియ పెదవుల్లో సిరామిక్ చదును తప్ప మనసుగిల్లే మహత్యాలెక్కడ. ఇలియానా వొంపుల్లో ఇత్తడిబిందె నిలుస్తుందేమోగానీ, నా మనసుమాత్రం పక్కకే జారిపొతుంది. అసిన్ చూపుల్లో ఆకర్షణున్నా, అందిపుచ్చుకుందామని అణుమాత్రంగానైనా అనిపించదే! నయనతార నగుమోము నాకేంతక్కువన్నా, నీకన్నా నయాగరాజలపాతం అక్షరాలా నయమని సమాధానం చెప్పాలనిపిస్తుంది. త్రిష చింతాకు కళ్ళు చూసి చిర్రెత్తుకొస్తుందిగానీ, చెంపాచెంపారాసి చెలిమిచెయ్యబుద్దవుతుందా?



ఆ చిన్ననాటి ప్రేమల్లో చాలా బలముందనుకుంటాను. అందుకే మావాడి సెలెక్షన్ను మెచ్చుకుంటారు. బహుశా ఇవే వాడికి మిగిలే నిజమైన ప్రేమ జ్ఞాపకాలవుతాయేమో! నా జీవితంలో నేను తెలుసుకున్న నిజాలు వాడికి ప్రేమని నేర్పే పాఠాలవుతాయేమో! చూడాలి...చూసి ఆనందించాలి.

------------------------------