వక్రీకరించిన ‘వరం’

ఇప్పుడే భూమిక అనే మహత్తర స్త్రీవాద వెబ్ పత్రికలో ‘ఆడది కోరుకునే వరం’ అనే ఒక చిత్రమైన కథ చదివొచ్చాను. మతకలహాల నేపధ్యంలో ఒక ముస్లిం స్నేహితురాల్ని తప్పనిసరిపరిస్థితుల్లో చేజేతులారా హిందూ మతతత్వ గుంపుకప్పగించి ‘స్నేహితురాలు చనిపోవాలని’ ప్రార్థించే ఒక మహిళ కథ. భర్తా, కుటుంబం కేసు విషయమై కోర్టుకెక్కడానికి ఒప్పుకోకపోతే, జగన్మాతకై ఒక ‘ఎస్కేపిస్టు తపస్సు’ చేసి "మగవాడు తన శత్రువనుకున్న మగవాణ్ణి చంపుతాడు, శత్రువర్గానికి చెందిన ఆడదాన్ని మానభంగం చేస్తాడు. ఇదేమని అడగటానికి ఏ సంస్థలూ, సంఘాలూ ముందుకు రావు. యుద్ధాలు కల్లోలాల లేని సమయాల్లో మాత్రం మమ్మల్ని వదలుతారా? ఏ వయసు కానీ, ఎవరు కానీ, ఆడదై ఒంటరిగా చిక్కితే చాలు, మగవాడి కామాగ్నికి మాడి మసైపోవలిసిందే కదా? మేం కనిపెంచిన మగవాడి చేతిలో మాకీ అవమానం, అమర్యాద, హింసా ఎందుకు? అడుగుతాను ఆ ఆదిశక్తినే! ఈ న్యాయన్ని ఎవరు సృష్టించారో, అసలిదేం న్యాయమో ఆమెనే అడుగుతాను" అని ఆక్రోశాన్ని వెలిబుచ్చే కథ.



కథ బాగుంది. కథనం బహుబాగుంది. కానీ చెప్పదలచుకున్న విషయం చివరికంటా చదివిన నాకు, తెగ చిరాకొచ్చింది. ఆ కథ క్రింద నేను రాసిన కామెంటు "ఆడదానికి ప్రాణం కంటే, మానం ముఖ్యమనే భావజాలాన్ని విజయవంతంగా రీఇన్ఫోర్స్ చేసారు" అని. నిజం, I seriously felt that way. ఈ నా నిర్ణయానికి ముఖ్యకారణం ఆ కథలోని ఒక వాక్యం. రచయిత్రి అంటుంది, "వాళ్ళు ఆమెని కుక్కలు విస్తరి చింపినట్టు చింపేకంటే ముందుగానే ఆమె ప్రాణాలు పోవాలని ఆ రాత్రి దేవుణ్ణి నేను ప్రార్థించినట్టు నా జీవితంలో ఎప్పుడూ ప్రార్థించలేదు" అని. ఈ ఆలోచన ఎంత దారుణం...ఎంత అమానుషం...ఒక్క సారి ఆలోచించండి!



మతకల్లోలాలూ, యుద్దాలూ, హిసాత్మక ఘటనల్లో ప్రతిపక్షంలోని మగాళ్ళని కొట్టో చంపో ,మహిళల్ని చెరచో,హింసించో కక్ష సాధించడం అనాదిగా వస్తున్న పరంపరే. అది గర్హనీయం, ఖండనీయం , మానవత్వానికే అవమానకరం. కానీ, ఆడవారు చెరచబడటం కన్నా మరణించడం మేలని ఒక మహిళ అనుకోవడం అంతకన్నా ఘోరమని నా నమ్మకం. పితృస్వామిక భావజాలాన్ని నరనరాలు నింపుకుని, మహిళని సమాజ గౌరవ చిహ్నమనో, మగాడి అభిమానానికి ఆధారమనో నమ్మే ఒక మహిళ కోరికగా నాకనిపించింది. అంతే కాదు, కండతో కండ రాసుకునే ఒక బౌతిక ప్రక్రియకు, లేని విలువలాపాదించి, ఆడదానికి ‘పవిత్రత సీల్’ అంటగట్టిన చారిత్రాత్మక మగాహంకారానికి దీపం పెట్టిమరీ పూజిస్తున్న ఒక గతితప్పిన స్త్రీవాది వరంలా అనిపించింది.



Rape is a physical,mental and psychological assault అంతకు మించి దానికి మితిమీరిన విలువ ఆపాదించడం, పితృస్వామిక భావజాలాన్ని నెత్తికెక్కించుకోవడమే అని నేను నమ్ముతాను. 1996 లో అనుకుంటా, ‘శ్రీకారం’ అనే ఒక జగపతిబాబు సినిమా వచ్చింది. అందులో ఒక రేప్ విక్టింని భర్త,సమాజం చుట్టూఉన్న ఆడవాళ్ళు ఎలా చిత్రవధచేస్తారో నిజానికి దగ్గరగా చూపించారు. అందులో హీరో అంటాడు "తనమీద ఒక దౌర్జన్యం జరిగింది. మానసికంగా శారీరకంగా హింసించబడింది. చట్టపరంగా ఈ దౌర్జన్యాన్ని జరిపిన నేరస్తులకు శిక్షవిధించబడాలి. ఈ మాత్రానికి ఈ సమాజం ఏదో దారుణం జరగిపొయినట్లు మళ్ళీ అదే హింసను ఈమె మీద జరపడమెందుకు" అని. ఈ కథ చదివిన తరువాత ఆ ముస్లిం మహిళని మానభంగం చెయ్యడానికెత్తికెళ్ళిన హిందూ మతాంకారులకన్నా, రేప్ కన్నాముందే తన స్నేహితురాలు చనిపోవాలని కోరుకునే ఈ స్త్రీ పాత్ర లాంటి వ్యక్తులవల్ల మన సమాజానికి ప్రమాదమెక్కువనిపించింది.



ఎందుకంటే, మానభంగం జరిగిన తరువాత స్త్రీ బ్రతుకు "కుక్కలు చింపిన విస్తరి" అనే భావన మగాడిలో ఉంటే వాడ్ని ‘మేల్ ఛౌవన్నిస్ట్ పిగ్’ అనుకోగలనుగానీ, ఒక ఆడది అదే విధంగా ఆలోచిస్తే వారినేమనాలో నాకు తెలీదు. మానభంగం ఒక ‘గాయం’. మగవాడు తన ఆధిపత్యాన్ని వ్యతిరేకించే మగాడిని కొట్టి, ఆడదాన్ని అవమానించో లేక బలవంతం చేసో తన డామినేషన్ ని నిరూపిస్తాడు. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో, మగాడి వర్తించని ‘విస్తరి’ ఆడదానికి మాత్రం వర్తింపజేయడం ఒక సామాజిక కుట్ర అని తెలిసీ, ఆ భావజాలానికి సగర్వంగా తపస్సు చేసి మరీ వరాన్ని అందించడం ఏవిధంగా స్త్రీవాదమో నాకు అర్థం కాని విషయం.



అసలు ‘మానభంగం’ అనే పదమే ఒక కుట్ర. "మానం" అంటే ఏమిటి? మగవారికి మానముండదా? మగవాడిని అవమానిస్తేనో, శారీరకంగా హింసిస్తేనో మానభంగం అనమే! ఆడవారికే ఈ మానభంగం జరుగుతుందా? ఏమిటీ విచిత్రాలు. డబుల్ స్టాండర్డ్స్. పైపెచ్చు, సమానత్వమని కాంక్షించే ఉదారస్వభావులుకూడా ‘ మానభంగం కన్నా, మరణమే మిన్న’ అనే నిర్ణయాలకొచ్చేసి, అదొక వర్చ్యూ లాగా ఊదరగొట్టేస్తే ఎలా? రేప్ ను పవిత్రతతో లంకెలేని, ఒక హేయమైన హింసగా భావించలేమా! రేప్ ఒక నేరం. దాదాపు వ్యక్తిని మానసికంగా చంపే హత్య. అందుకే, "అత్యాచారానికి బలవడంకన్నా, ఆ ఆడది చనిపోతే బాగుంటుందనుకోవడం సరైనదేనా?" అనేదే నా ప్రశ్న.



అత్యాచారానికి గురైన స్త్రీజీవితం అంతటితో అంతం కాదు. She has a right to life. As much as a person who undergoes violence in life. ఇలా స్త్రీవాద కథలంటూ, మళ్ళీమళ్ళీ పితృస్వామిక భావజాలాన్ని మహిళల మీదకు రుద్ది. వారేదో పెద్ద ప్రమాదంలో ఉన్నారని, వార్ని రక్షించేందుకు ఉద్యమిస్తున్నామని ప్రగల్భాలు పలికే కొందరు నిజమైన స్త్రీవాదాన్ని అటకెక్కించేస్తున్నారు. I resist such attempts and condemn such literature.



ఆడవారిపై రేప్ కీ, హింసకీ వ్యతిరేకంగా యుద్దంతొపాటూ, ఈ ‘మానభంగ మనస్తత్వం’ నుంచీ ఈ పితృస్వామిక స్త్రీవాదుల్నికూడా విడిపించాలి.

****